13.03.1930
Efri deild: 50. fundur, 42. löggjafarþing.
Sjá dálk 2285 í B-deild Alþingistíðinda. (3045)
117. mál, jarðræktarlög
Frsm. (Jónas Kristjánsson):
Það gleður mig, hvað eiginlega er tekið vingjarnlega í þetta mál, bæði af hæstv. fjmrh. og hv. 4. landsk., og að þeir sjá, hvað hér er um þarft mál að ræða. En ég tel ekki rétt hjá hæstv. fjmrh., að með samþykkt þessa frv. væri ríkissjóði bundinn gjaldabaggi um ófyrirsjáanlegan tíma. Þessum lögum mætti auðvitað breyta hvenær sem er, eins og öðrum lögum. Í brtt. n. er ákveðið, að ekki skuli greiða meira í styrk til hlöðubygginga en 75 þús. kr. á sama ári og að enginn einn maður skuli fá hærri styrk en 750 kr. Svo mætti strax á næsta ári, þegar búið er að sjá, hvað mikil eftirspurn verður eftir þessum styrk, lækka greiðsluna, sem nú er ákveðin á hvert dagsverk. Fyrst er að prófa, hvað mikil áhrif svona lög hafa í þá átt að hvetja menn til hlöðubygginga.
Ég vil leyfa mér að leiðrétta þær tölur, sem hæstv. fjmrh. nefndi áðan. Það, sem greitt var árið 1926, fyrir jarðabætur unnar 1925, voru 201 þús. kr., árið 1927 voru greiddar 228 þús., árið 1928 375 þús. og á síðastl. ári er mér sagt, að styrkgreiðslan muni hafa farið upp í fulla hálfa millj., eða 511 þús. kr. (JBald: Í landsreikningunum stendur 232 þús.). Það má vera, að mér hafi verið gefnar rangar tölur; ég hefi ekki rannsakað þetta sjálfur, en fékk upplýsingar hjá búnaðarfélagsstjórninni.
Ég játa það með hv. 4. landsk., að mestur hluti þess fjár, sem veitt er til styrktar landbúnaðinum, kemur frá sjávarútveginum. Ég tel það lofsvert, því auðvitað eiga þessir atvinnuvegir að vinna saman í bezta bróðerni. Ég álít fénu, sem varið er til að efla ræktun landsins, ekki eytt, heldur sé það lagt til hliðar til stuðnings afkomu landsins, t. d. ef sjávarútvegurinn bregzt. Ég álít, að það fé muni bera góðar rentur, bæði öldum og óbornum.