08.04.1930
Sameinað þing: 3. fundur, 42. löggjafarþing.
Sjá dálk 191 í D-deild Alþingistíðinda. (3488)
153. mál, einkasala á steinolíu
Magnús Guðmundsson:
Ég heyrði ekki vel, hvað hv. þm. Ísaf. sagði, en eitthvað minntist hann mín miður hlýlega, og það heyrði ég, að hann sagði, að ég væri úr sögunni. Ég ætla því að minna hv. þm. Ísaf. á það, að ég er ekki alveg úr sögunni, og á ef til vill eftir að tala við hann meira en honum gott þykir. Ég verð líka að taka svari hv. 2. þm. Reykv. (HV), því að mér finnst það ærið harður dómur, sem hv. þm. Ísaf. féllir um þennan ágæta flokksmann sinn út af afskiptum hans af steinolíuverzluninni og verðinu í landinu. Þó hv. þm. sé um leið að hnýta í mig, þá læt ég mig það litlu skipta, því að hv. þm. veit, að ég ræð ekki olíuverðinu hjá því félagi, sem ég er við riðinn, heldur framkvæmdastjórinn. Um félag hv. 2. þm. Reykv. er hinsvegar það að segja, að þar ræður hann sjálfur verðinu. Aðstaða okkar er því ærið ólík. Annars er það alleinkennilegt hátterni hjá hv. þm. Ísaf. að tönnlast á því þing eftir þing, að annað félagið sé leppfélag og úthúða því á allar lundir, en tala ekkert um hið alútlenda félag, sem flokksbróðir hans veitir forstöðu. Um orðahnippingar hv. þm. Ísaf. og hæstv. atvmrh. ætla ég ekki að tala að þessu sinni. Slíkt ber vitanlega að skoða sem heimiliskrit á stjórnarheimilinu, sem ekki kemur öðrum en hlutaðeigendum við.
Merkilegt er að heyra það á Alþingi, að innlent félag, sem stofnað er til olíuverzlunar, skuli hvað eftir annað vera kallað leppfélag, þvert ofan í dóm hæstaréttar og þrátt fyrir það, þótt núv. hæstv. dómsmrh. hafi látið 5 lögfræðinga rannsaka félagið, til þess að reyna að finna á því einhvern höggstað, en það ekki tekizt. Annars skal ég ekki fjölyrða um þetta mál; það nægir að vísa til umr. í fyrra og hitteðfyrra um þetta mál. Ræða hv. þm. Ísaf. var að þessu sinni ekki nákvæmlegá eins og ræða hans í fyrra, en framsöguræða hans í fyrra var nákvæmlega sú sama og í hitteðfyrra. Málið virðist því nokkurnveginn rætt til hlítar hér í þinginu.