24.07.1931
Efri deild: 9. fundur, 44. löggjafarþing.
Sjá dálk 384 í C-deild Alþingistíðinda. (2466)
67. mál, vegur milli Hafnarfjarðar og Suðurlandsbrautar
Flm. (Bjarni Snæbjörnsson) [óyfirl.]:
Ég vildi fara nokkrum orðum um þetta frv., því að mér vitanlega hefir ekki fyrir verið borið fram á Alþingi frv. um að breyta vegarstæði milli Hafnarfjarðar og Suðurlandsbrautar.
Vegur sá, sem við höfum nú við að búa, milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur, var lagður fyrir aldamót. Þótt hann væri góður á þeim tíma, þá hefir svo margt breytzt síðan, sem gerir það að verkum, að hann getur nú orðið vart talizt viðunandi. Bæði hefir fólki fjölgað mjög í Hafnarfirði og á Reykjanesi og umferð því miklu meiri, einkum síðan bílar urðu aðalflutningstækin. Þar að auki er svo komið, að allir aðdrættir til Hafnarfjarðar og Reykjaness fara nú fram á bílum, í stað þess að sjóleiðin var áður farin. Auk þess bætist við nýr liður, þar sem Vífilsstaðahælið er komið milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur, með mikla flutninga að og frá. — Þegar hælið var reist, var sérstakur vegur lagður frá veginum upp að hælinu. En það veldur fólki, sem notar áætlunarbílana til Hafnarfjarðar til Vífilsstaða, mikils erfiðleika að þurfa að ganga 2–3 km. frá veginum, því að fastar ferðir til Vífilsstaða eru sjaldan.
Þegar gamli vegurinn var lagður, þá óraði menn ekki fyrir þeirri flutningsþörf, sem nú er. En þegar hin aukna flutningsþörf er aðgætt, þá er það augljóst, að vegurinn hefir orðið illa úti. Enda hefir viðhaldskostnaður orðið ógurlegur, oft 10–12 þús. kr. á ári.
Það hefir verið einróma ósk Hafnfirðinga um mörg ár, að heppilegastar samgöngur fáist við austursveitir með því að fá beinan veg frá Elliðaánum. Það sparar helming tíma á þeirri vegalengd, ef bein leið fæst. Þess vegna voru menn 1917 sammála um, að sameina bæri ósk Hafnfirðinga um betra samband við austursveitir þeirri nauðsyn að fá góðan veg milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur. Einkum lagði vegamálastjóri mikla áherzlu á það mál. Vegurinn var stikaður á þeim stað, sem frv. gerir ráð fyrir, og á honum byrjað sem dýrtíðarvinnu. 40–50 þús. kr. voru veittar í þennan veg, og fengu Hafnfirðingar þar af 10 þús. Lögðu þeir spottann yfir hraunrimann frá Setbergi til Vífilsstaða. og er sá kafli fullgerður að öðru en því, að eftir er að bera ofan í.
Vegamálastjóri hefir ekki viljað leggja neitt, sem um munar í það að bæta veginn, sem nú er milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur, því að það muni ekki svara kostnaði, heldur bæri að keppa að því að leggja nýjan veg milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur, eins og frv. fer fram á.
Það leiðir af sjálfu sér, ef hérna fengist vegur þráðbeinn og hæðalaus — því að þegar stikað var fyrir, þá var hvergi gert ráð fyrir meiri halla en 1:40 —, hvílíkur hagnaður það er fyrir Hafnfirðinga og Reykvíkinga auk þess fyrir alla þá, sem þurfa að fara til Vífilsstaða — að geta notfært sér hinar föstu ferðir, sem farnar eru á hverjum tíma milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur.
Ég vona, að þetta mál fái góðar undirtektir í hv. d., því að um leið og það er mikilsvert fyrir þessi tvö bæjarfélög, þá mundi það einnig reynast sparnaður fyrir ríkissjóð. Því að rentur af þeirri upphæð, sem til þessa vegar færi og viðhald á honum yrði ekki meira en viðhald á gamla veginum, sem auk þess er alltaf svo slæmur, að bílstjóri hefir sagt mér, að á öllum veginum austur í Fljótshlíð sé hvergi svona slæmur vegarkafli.
Um leið og ég óska, að frv. þetta fái góðar undirtektir í þessari hv. d., þá óska ég einnig, að því sé flýtt, svo sem hægt er. Vona ég, að um leið og menn sjá þörfina á vegabótinni. sjái menn og atvinnubótina, sem af þessu frv. leiddi, og sem kæmi sér vel nú í atvinnuleysinu. Telur vegamálastjóri hér um að ræða mjög heppilega atvinnubót fyrir þessi tvö bæjarfélög.
Legg ég svo til, að frv. þessu verði vísað til 2. umr. og samgmn. til skjótrar afgreiðslu.