23.04.1932
Neðri deild: 58. fundur, 45. löggjafarþing.
Sjá dálk 388 í C-deild Alþingistíðinda. (3296)
243. mál, síldarmat
Jón Auðunn Jónson:
Mér finnst vanta í þetta frv. ákvæði um, að saltendur síldar séu skyldaðir til að gefa upp í lok hverrar viku, hve mikla síld þeir hafa saltað. Það er nauðsynlegt, og ekki sízt í síldarverzluninni, að vita, hve mikið er saltað af hverri tegund vikulega. Ég hafði í gærkvöldi lagt fram brtt. í því skyni að fá þetta inn í frv., en hún er ekki komin ennþá, og vænti ég, að hæstv. forseti vilji láta atkvgr. bíða þangað til hún kemur. Auðvitað get ég komið með hana skriflega. Ég held, að ég muni hana eins og hún var orðuð. En ég tel sjálfsagt, að þetta verði gert, því að það er ekki lítils virði fyrir verzlunina, að menn viti, hve mikið er til af vörunni á hverjum tíma.
Þá er annað atriði, sem ég vildi minnast á, sem ég er samt eigi eins viss um, að setja beri ákvæði um í frv., en það er um það, hvenær síldarsöltun megi hefjast. Hitt veit ég, að sé byrjað mjög snemma, svo snemma, að síldin sé ekki orðin markaðshæf vegna megurðar, þá getur það skaðað verzlunina með þessa vöru og þar með síldarútveginn. Ég veit nauðsynina á þessu, en sé ekki í fljótu bragði, á hvern hátt er hægt að koma því fyrir í frv., en ég vildi þó vekja máls á þessu. Þegar síldin er metin við útflutning, er minni freisting til að salta lélega og óútgengilega markaðsvöru, og því mun vera hægt að fresta því á þessu ári að setja ákvæði um, hvenær byrja megi að salta. Hinsvegar er ákvæði í þessu frv. um, að kveðja má matsmenn til að segja til um, hvort síldin sé söltunarhæf. Ef t. d. einn maður kaupir af öðrum vissan tunnufjölda saltsíldar, þá getur hann krafizt þess, að matsmenn líti á síldina áður en söltunin fer fram. Ég tek undir það með hv. sjútvn., að aðaltryggingin fyrir gæðum síldarinnar er það mat, sem fer fram eftir að síldin hefir legið 2–3 vikur í salti. Flestir, sem fást við síldveiðar, eru orðnir svo kunnugir þessari vöru og vita, hvað þarf til þess, að hún sé hæf markaðsvara, að ég sé litlar líkur til, að þeir fari að gera sér stórskaða með því að salta lélega vöru, annaðhvort of gamla eða of magra síld.