12.04.1933
Efri deild: 49. fundur, 46. löggjafarþing.
Sjá dálk 1650 í B-deild Alþingistíðinda. (1920)
86. mál, samkomulag um viðskiptamál milli Íslands og Noregs
Jón Baldvinsson:
Það hefir nú komið fram hjá hv. 1. þm. Reykv., að hann vill ekki gera mikið úr þeim aukna rétti, sem Norðmenn munu öðlast. En í raun og veru var hann nú tilneyddur að viðurkenna öll atriði, sem ég hefi fært hér fram um þessi auknu réttindi, en hann vildi hinsvegar ekki gera mikið úr þeim. Það er einnig ágreiningsefni með okkur hv. þm., af hvaða ástæðum íslenzkir sjómenn og útgerðarmenn eru á móti samningunum. Hann heldur því fram, að ástæðan sé ekki ívilnanir og aukin réttindi Norðmanna með þessum samningi, heldur sé andstaðan síðan samkomulagið 1924 var gert. Hv. þm. verður þó að gera sér ljóst, að hverjar 10 þús. tunnur, sem Norðmenn flytja á land til viðbótar því, er þeir áður höfðu heimild til, skapa ísl. sjómönnum aukna atvinnuerfiðleika og útgerðarmönnum stórtjón. Það vitum við báðir, að síld er ekki jöfn vara að gæðum, þegar hún er verkuð á skipum úti, móts við síld verkaða í landi.
Ég tel hreint ekki svaraverðar rangfærslur hv. þm. og útúrsnúninga þá og brigzl, sem hann hefir viðhaft um mig og flokksmenn mína. En það get ég fullvissað hv. þm. um, að það eru þessi nýju auknu réttindi, sem ísl. sjómenn óttast, að verði þeim að stórtjóni, réttindi, sem leyfa, að mörg þús. tunnum meira sé flutt í land en var eftir samkomulaginu frá 1924, réttindi, sem gera erlendri fiskiþjóð kleift og leyfilegt að athafna sig á ísl. höfnum.
Ég þarf ekki að hafa fleiri orð um þetta; hv. þm. hefir viðurkennt, að þessir samningar gangi lengra en samkomulagið frá 1924, enda yrði nokkuð erfitt fyrir hann að bera á móti því, vegna þess að það væri sama og að neita ýmsum ákvæðum samningsins. Og hjákátlegt væri það óneitanlega, þar eð samningamennirnir hafa sjálfir viðurkennt þetta allt saman.