18.04.1933
Neðri deild: 52. fundur, 46. löggjafarþing.
Sjá dálk 1761 í B-deild Alþingistíðinda. (2118)
160. mál, veð
Frsm. (Guðbrandur Ísberg):
Það er rétt hjá hv. 2. þm. Reykv., að vel gæti komið til mála, að kröfur verkamanna og sjómanna kynnu stundum að þurfa að víkja fyrir fiskveðskröfu bankanna, en í því sambandi vil ég þó benda á, að sjómenn hafa oft veð í skipinu. Í öðru lagi er það að athuga, að útgerðarmenn geta ekki fengið lán til útgerðarinnar á annan veg en með því að veðsetja aflann og því tryggilegar sem um það veð væri búið, því meira ættu þeir að geta fengið lánað til atvinnu sinnar, og því meiri vinnu mundu þeir jafnaðarlega geta veitt, enda mundi lánsféð jafnaðarlega ganga fyrst og fremst til að greiða verkakaup þeirra, er að framleiðslunni ynnu. Um síðara atriðið vil ég segja, að mér finnst það hótfyndni að taka því eins og hv. 2. þm. Reykv. Þótt kaupmenn selji útgerðarmönnum eldsneyti, þá get ég ekki séð, að seljandinn sé að neinu leyti verr farinn, þó frumv. verði samþ., heldur en nú á sér stað. Seljandi, sem eigi tryggir sér sérstaklega veð í seldum hlut, hefir engan forgangsrétt að honum umfram aðra skuldheimtumenn. Þannig er það samkv. gildandi lögum, og eigi farið fram á neina breyt. í þá átt. Nefndin hefir sem sagt mælt með, að frv. verði samþ. vegna nauðsynja þeirra manna, sem að útgerð vinna og annmarkar þeir, sem á því kunna að vera, hafa ekki vaxið henni svo í augum sem hv. 2. þm. Reykv.