22.04.1933
Neðri deild: 55. fundur, 46. löggjafarþing.
Sjá dálk 1809 í B-deild Alþingistíðinda. (2234)
154. mál, áveitu á Flóann
Jörundur Brynjólfsson:
Út af orðum hv. frsm., sem sagði, að ég hefði tekið málið mjög fljótlega á dagskrá, verð ég að segja það, að mér fannst ég hafa verið ákaflega þolinmóður. En þar sem n. hefir fallizt á brtt. mína, þá get ég fallizt á að beita mér ekki gegn hennar till., eins og ég tók fram í minni ræðu, því ég álít, að ekki beri svo mikið á milli, og sízt ef þessi brtt. mín verður samþ.
Viðvíkjandi því, sem hæstv. ráðh. var að tala um, hvort ekki mundi heppilegra, að menn væru fríari við að greiða þennan kostnað fyrstu árin, þá get ég svarað því, að ég get búizt við, að það kæmi mönnum vel. En þá ber þess að gæta, að þannig er ástatt um málið, að það er hin mesta nauðsyn, að því verði ráðið til lykta og að þeir, sem láta land af höndum upp í áveitukostnað, geri það nú sem allra fyrst.
Ég held, að um leið og þetta mál er tekið fyrir sé nauðsynlegt að gera mönnum jafnt undir höfði með greiðslurnar, hvort sem þær fara fram í landi eða peningum. Það hefði auðvitað verið æskilegra, að yfirleitt hefði verið hægt að greiða í peningum, en á þessum tímum er erfitt að koma því fyrir, og verður því að gefa frest á greiðslunum. Út frá þessu sjónarmiði held ég, að réttast yrði að samþ. till. mínar, og sé ég ekki ástæðu til að fjölyrða meira um málið að sinni.