02.06.1933
Efri deild: 87. fundur, 46. löggjafarþing.
Sjá dálk 2705 í B-deild Alþingistíðinda. (4414)
198. mál, dragnótaveiði í landhelgi
Frsm. 1. minni hl. (Jakob Möller) [óyfirl.]:
Ég álít, að ef hreyft verður þeim takmörkunum, sem hafa verið settar fyrir þessari veiði, þá eigi slíkt að koma þeim til góða, sem mundu koma til með að gjalda þessara breyt.
Ég vil vekja athygli hv. 2. þm. S.-M. á því, að með þessari brtt. á ekki að loka þessum veiðistöðvum fyrir öðrum landsmönnum. Hér er aðeins um bráðabirgðalög að ræða, sem gilda eiga um stuttan tíma vegna sérstakra ástæðna.
Ég þori að ábyrgjast, að þótt þessi breyt. verði gerð á frv., þá verður það ekki til þess, að málið gangi ekki fram á þessu þingi. Fyrst og fremst er ég sannfærður um, að hv. Nd. neitar ekki um afbrigði, og hinsvegar sé ég ekki mót á hví, að tími geti ekki unnizt til að afgreiða málið þar afbrigðalaust.
Í sambandi við það, sem hv. 2. þm. S.-M. talaði um fjárhagshlið þessarar undanþágu, læt ég nægja að vísa til þess, sem ég benti á við 2. umr. og ekki var með neinum rökum hrakið. Í heild sinni hefir þessi undanþága enga fjárhagslega þýðingu, vegna þess að takmörk eru fyrir því, hvað hægt er að flytja út af ísfiski. Hér yrði því engan veginn um neina framleiðsluviðbót að ræða. Ef til vill yrði þessi útflutningur eitthvað verðmeiri, en sú fjárhagslega þýðing undanþágunnar verður þó alltaf hverfandi lítil.
Viðvíkjandi því, að það sé meinfýsi almennt skoðað að banna mönnum með löggjöf að bjarga sér, þá vil ég benda á það, að það er gert með almennu banni gegn botnvörpuveiðum í landhelgi. Og engum hv. þm. dettur í hug að gera uppástungu um afnám þeirra 1., jafnvel á neyðartímum.