08.12.1934
Efri deild: 56. fundur, 48. löggjafarþing.
Sjá dálk 2616 í B-deild Alþingistíðinda. (3529)
156. mál, aldurshámark opinberra embættis- og starfsmanna
Forsrh. (Hermann Jónasson) [óyfirl.]:
Út af till. meiri hl. n. og till. 1. þm. Eyf. vil ég segja það, að n. mun hafa haft fyrir sér þá skýrgreiningu, sem ég benti á í hegningarl. Þetta skiptir auðvitað ekki miklu máli, en vitanlega er átt við það, að störfin séu misjafnlega umfangsmikil, en ekki hitt, að skipta eigi mönnunum í flokka. En eins og ég sagði áðan, þá lít ég svo á, að till. hv. 1. þm. Eyf. leggi áherzlu á það, sem er aðalatriði málsins. Tel ég hana því heppilegri en till. n., og mun rétt að samþ. hana. Um þá skrifl. brtt., sem leggur það til, að 65 ára embættismenn haldi fullum launum þar til þeir eru sjötugir, er það að segja, að ég get ekki fallizt á hana. Það var minnzt á þetta hér við 1. umr. og talið, að ef til vill væri ástæða til að hækka þau eftirlaun, sem þessum mönnum ber eftir launalögunum. En ég býst við, að niðurstaðan verði sú með þessa menn eins og aðra, sem láta af störfum, að þingið verði að taka afstöðu til þeirra, sem telja verður, að ekki hafi nægileg eftirlaun samkv. launalögum.
Þá er till. frá hv. 1. þm. Skagf. um að lögin komi ekki til framkvæmda fyrr en 1. jan. 1936. Ég sé ekki ástæðu til að samþ. þessa till., vegna þess, að ef rétt er að innleiða þessa reglu, þá er rétt að innleiða hana strax. En að því er snertir einstaka embættismenn, sem lögin ná til, þá geri ég ráð fyrir, að þeir fái einhvern frest, kennarar t. d. ljúki sínu kennsluári o. s. frv. Þess vegna er eðlilegt enda þótt þetta sé orðað þannig í lögum að þetta sé framkvæmt með tilliti til þeirra manna, sem undir lögunum búa. Ég mun því greiða atkv. á móti þeirri till., að þessu verði frestað til 1. jan. 1936.