28.11.1934
Efri deild: 49. fundur, 48. löggjafarþing.
Sjá dálk 535 í C-deild Alþingistíðinda. (4938)
154. mál, hafnarlög fyrir Siglufjarðarkaupstað
Bernharð Stefánsson:
Það var helzt að heyra á hv. 10. landsk., að ákvæðið um framlag til hafnarbóta á Siglufirði væri einstakt í þessu frv. En þetta er ekki, því að þetta ákvæði er blátt áfram í öllum þeim hafnarlögum, sem sett hafa verið á seinni árum. Hv. 1. þm. Skagf. sagði, að það væri óþarfi að hafa þetta ákvæði bæði í fjárl. og eins í þessum l., það væri að eta smjör við smjöri. En þetta er bara það, sem alstaðar er. Það er ákvæði í öllum nýju hafnarlögunum, t. d. á Akranesi, Skagaströnd, Sauðárkróki og Dalvík, að leggja fram vissan hluta úr ríkissjóði, þegar það er tekið upp í fjárl. Munurinn er aðeins sá, að hér er það komið inn í fjárl. áður en það kemur inn í hafnarl., en í hinum tilfellunum kemur það inn í fjárl. á eftir. Ég sé þá ekki annað en að Skagfirðingar eti smjör við smjöri alveg eins og Siglfirðingar í þessu efni. T. d. er í hafnarl. fyrir Akranes ákvæði um framlag úr ríkissjóði á móti framlagi úr hafnarsjóði, og síðan kom fjárveitingin inn í fjárl. og m. ö. o., það stendur þá í tvennum l. Þetta, sem hér um ræðir, er því alveg í samræmi við það, sem áður hefir verið ákveðið annarsstaðar.
Svo er það þetta um það, að hækka gjöld á vörum. Hv. 1. þm. Skagf. var að tala um það, að þótt Siglfirðingar verzluðu lítið við önnur héruð ennþá, þá mundi það breytast, þegar samgöngurnar bötnuðu, og þá kæmi að því, að þetta yrði skattur á fleiri en bæjarbúa eina. Þetta kann að vera, en samkv. brtt. n., sem við flm. föllumst á, þá er líka svo ákveðið, að þetta sé aðeins heimild um takmarkaðan tíma.
Hv. 1. þm. Skagf. sagði, að það væru a. m. k. tveir hreppar í hans kjördæmi, sem verzluðu nær eingöngu við Siglufjörð. Ég efast um, að það sé rétt, en þótt svo væri, þá er þess að gæta, að þessir hreppar munu líka hafa þann allra bezta markað fyrir innlendar afurðir, sem til er á þessu landi, því að a. m. k. um síldveiðitímann er hvergi hér á landi eins hátt verð á íslenzkum afurðum eins og á Siglufirði, og ég hugsa, að á meðan þessir hreppar halda þeirri aðstöðu að sitja sama sem einir að þessum markaði á Siglufirði, þá hafi þeir ekki yfir svo miklu að kvarta, enda var hv. þm. ekki að kvarta yfir því, heldur kvaðst hann mundu fylgja þessu máli. Kann ég honum þakkir fyrir það, og sé ég því ekki ástæðu til að deila meira um málið.