02.03.1936
Neðri deild: 13. fundur, 50. löggjafarþing.
Sjá dálk 651 í B-deild Alþingistíðinda. (967)
6. mál, lax- og silungsveiði
*Frsm. (Jón Pálmason):
Þetta frv., sem hér liggur fyrir á þskj. 6, er í sömu mynd eins og frá því var gengið í þessari hv. d. á síðasta þingi. En eins og menn sjálfsagt muna, dagaði það þá uppi í hv. Ed. Nú hefir n. athugað málið og á ný talað um það við ýmsa menn, sem á þessu sviði hafa hagsmuna að gæta. M. a. hefir hún átt tal við formann veiðimálanefndar, Pálma Hannesson rektor. Út af þessari athugun flytur n., eins og hv. þm. hafa sjálfsagt tekið eftir, nokkrar brtt. á þskj. 63. Fyrsta brtt. er um nokkra orðabreytingu á þeim orðaskýringum, sem ætlunin er að fella inn í l. gr. laxveiðilaganna. Við höfðum orðið á það sáttir á síðasta þingi að breyta til um skilning á orðunum „ós í sjó“ á þann hátt að miða við smástraumsfjöruborð í stað stórstraumsfjöru; eins og gert var í frv. En eftir nánari viðtöl um þetta efni komst n. að þeirri niðurstöðu, að í sumum tilfellum væri þetta fulllangt gengið í því að takmarka þetta svæði, ós í sjó, en hluturinn er sá, að staðhættir eru svo mismunandi að því er þetta atriði snertir, að það sama getur ekki allsstaðar átt við. Því hefir n. fallizt á, að þar sem svo sérstaklega stendur á, að stöðuvötn taka við inn af sjávarósum, sé veiðimálastjóra heimilt, að fengnum till. veiðimálanefndar, að ákveða takmörkin eftir því, sem hæfilegt þykir við þá aðstöðu, sem þar er um að ræða. — Brtt. viðvíkjandi skilningnum á orðinu „áll“ er aðeins um það, að í stað þess að samkv. frv. er sá áll kallaður höfuðáll, sem dýpstur er, en samkvæmt brtt. sá, sem vatnsmestur er. Þetta getur í nokkrum stöðum valdið talsverðum breyt., því að það getur komið fyrir, að dýpstur sé sá állinn, sem ekki er vatnsmestur. — Að því er snertir breyt. á skilgreiningu á stöðuvatni og straumvatni, þá er sú breyt. á því gerð, að það skal telja stöðuvatn, sem ekki er meiri straumhraði í en 18 metrar á klukkustund. En það er lagt undir álit veiðimálastjóra og hann látinn úrskurða um, ef ágreiningur verður um skilgreiningu á því, hvað teljist stöðuvatn og hvað straumvatn.
Þá er önnur brtt., við 2. gr. frv., sem var talsvert deilumál á síðasta þingi, sem sé sú framlenging á veiðitímanum, sem gert er ráð fyrir í frv., að í staðinn fyrir „31. ágúst ár hvert“ komi „15. september ár hvert“. Sú miðlunartill., sem hér er um að ræða frá n. hálfu, er, að á þessu tímabili sé heimiluð lagnetaveiði og stangarveiði, en ekki ádráttarveiði nema til 31. ágúst.
Þá er hér brtt. um skilgreining á orðinu „kvísl“. Ég vænti, að hv. þm. sjái, að það er í sjálfu sér óeðlilegt, ef gilda eiga önnur ákvæði um kvíslar í þeim hluta vatna, sem kallast ár, heldur en í þeim hluta vatna, sem kallast ós.
Þá er síðasta till. n. á þá leið, að þegar gerð eru upptæk veiðitæki vegna brota, þá sé einnig upptækt ólöglegt veiðifang. Um þessu brtt. sé ég ekki ástæðu til að fjölyrða. En þó vil ég geta þess, að eins og menn sjá af nál., er nokkur ágreiningur innan n. um einstök atriði brtt. En þangað til þeir hv. nm., sem hlut eiga þar að máli, hafa gert grein fyrir sinni sérstöðu, ræði ég ekki frekar um það efni.
Vænti ég að hv. þdm. verði n. sammála um, að brýn þörf sé á því að koma þessu máli áfram nú á þessu þingi, því að laxveiðal. þau, er nú gilda, eru svo óskýr og valda svo miklum ágreiningi víða um land, að við það verður naumast unað lengur.