10.04.1937
Neðri deild: 35. fundur, 51. löggjafarþing.
Sjá dálk 119 í B-deild Alþingistíðinda. (364)
9. mál, fiskimálanefnd o. fl.
*Frsm. (Finnur Jónsson):
Hv. þm. G.-K. má ekki heyra nefnt neitt viðvíkjandi fiskimálanefnd, svo hann ekki fyllist heift í einhverri mynd og reyni að vekja tortryggni um störf hennar. (ÓTh: Má ég spyrja hæstv. forseta, hvort umr. verði frestað? — Forseti: Ég mun verða við tilmælum hv. þm. að fresta umr. þegar hv. frsm. hefir lokið máli sínu. — ÓTh: Ég þakka fyrir, því þennan þvætting, sem hv. þm. ætlar að fara að segja, kann ég utan að og get því farið þess vegna).
Nú er það svo, að þessi sektarákvæði, sem hér er talað um að setja í l. um fiskimálanefnd o. fl., eru sérstaklega mild að því er snertir þá togara, er fara út fyrir þann ramma, sem þeim er settur í þessum l. Ef ekki væru þau sérákvæði, að taka mætti afla þeirra skipa, er flytja of mikið út, miðað við leyfið, og nota til uppbótar þeim skipum, er verða fyrir skaða af þeim orsökum, yrði að kæra þessa togara til sekta. Með frv. þessu er því ekki verið að gera það örðugra að flytja fisk til Þýzkalands; það er einmitt verið að setja sérstök sektarákvæði fyrir togarana, sem eru vægari en aðrar sektir.
Ég fer ekki að rökræða við hv. þm. G.-K. um það, hvort fiskimálan. hafi beitt óréttlæti í úthlutun leyfa, þó að mér þyki það ólíklegt. Ég er því máli ekki kunnugur, og hv. formaður n. og hæstv. ráðh., sem þessi mál heyra undir, eru hvorugur mættur hér í deildinni. En ég geri ráð fyrir því, að n. fari nokkuð eftir því um úthlutun leyfa til Þýzkalands, hvort skipin stunda ísfiskveiðar eingöngu eða t. d. síldveiðar á tímum, þegar önnur skip stunda ísfiskveiðar. Mér þykir þetta líklegt af því, að ég sótti fyrir félag það, sem ég er fulltrúi fyrir, og fékk ekki, á meðan önnur skip, sem stunduðu ísfiskveiðar, fengu leyfi. Enda mun það vera svo, að leyfi þau, sem Íslendingar hafa til að flytja fisk til Þýzkalands, eru svo takmörkuð, að ekki er hægt að veita þau öllum togurum, svo að gagni komi. Og ef ekki væru sektarákvæði, þá mundu togararnir geta brotið fyrirmæli n., og hefði þá n. engin skilyrði til að tryggja skipum, er leyfi hafa, rétt þeirra. Það er bara ofsóknarbrjálæði hv. þm. G.-K., er hann vill koma í veg fyrir, að sérstök sektarákvæði séu sett í l.
Viðvíkjandi því atriði að takmarka magn það, sem hvert skip fær að flytja til Þýzkalands, vil ég benda á, að hv. þm. Vestm., sem er manna kunnugastur þessu, hefir bréflega vakið athygli fiskimálan. og ráðuneytisins á því, að nauðsynlegt sé að takmarka, hve mikið skip megi koma með úr hverjum túr, því að það sé illa séð af þýzkum togaraeigendum, ef miklu sé hrúgað á markaðinn í einu. Dettur engum í hug, að hv. þm. hafi gert þetta að óþörfu. En þau sektarákvæði, sem hér er lagt til, að sett verði í l. um fiskimálan., stefna einmitt að þessari takmörkun.