19.10.1937
Neðri deild: 5. fundur, 52. löggjafarþing.
Sjá dálk 102 í C-deild Alþingistíðinda. (1805)
7. mál, alþýðutryggingar
*Sigurður Kristjánsson:
62. gr. alþýðutryggingal. mælir svo fyrir, að lífeyrissjóðir embættismanna og barnakennara skuli falla undir stjórn tryggingarstofnana ríkisins og hvorir um sig haldast þar sérskildir. Þetta er 1. málsgr. 62. gr. Hinar tvær málsgr. mæla svo fyrir: 2. mgr., að þeim embættismönnum og barnakennurum, sem þess óska, sé heimilt að hætta að tryggja sig í þessum sjóðum og taka heldur tryggingarnar í lifeyrissjóði Íslands, þ. e. a. s. þeim, sem eru innan við 40 ára aldur. En 3. og síðasta mgr. 62. gr. mælir svo fyrir, að þeir af þessum mönnum, sem kynnu að kjósa að tryggja sig í lífeyrissjóði Íslands, megi endurheimta úr fyrri tryggingarsjóðum, embættismenn úr lifeyrissjóði embættismanna og barnakennarar úr lífeyrissjóði barnakennara, það fé, sem þeir hafa goldið í þessa sjóði, en þó án vaxta.
Nú er það flestum hv. þdm. kunnugt frá síðasta þingi, að um þetta urðu allverulegar þrætur hér í hv. d., af því að hæstv. ríkisstj. bar þá fram — í annað sinn, að mig minnir — mjög skyndilega frv. um að fresta ákvæðum þessarar gr. Og tilgangurinn var sá, að koma í veg fyrir, að menn gætu notað sér þann rétt, sem veittur er í 2. og 3. málsgr. þessarar gr. tryggingal. Ástæðan fyrir því var aftur sú, að ríkisstj. taldi, að kröfurnar um endurgreiðslur gætu orðið svo miklar, að sjóðurinn væri ekki við því búinn að fullnægja þeim. Skal ég ekkert fara út í það hér, á hve miklum rökum þetta var byggt eða hver sanngirni mælti með því að knýja þessi skyndilög í gegn eins og gert var. Það liggur ekki hér fyrir, en ég vildi benda á, að þetta ákvæði er inn komið einmitt af því, að tryggingarskylda manna í lifeyrissjóð embættismanna og barnakennara er svo há, að það er með öllu ofvaxið tekjulægstu mönnum að greiða þau iðgjöld. ef þeir hafa fjölskyldu fram að færa. Og því þótti sanngjarnt að setja þessi ákvæði inn í tryggingalögin. En ef þetta frv., sem hér liggur fyrir, verður samþ., þá leiðir af 12. gr. þess, að með samþykkt þeirrar gr. er alveg loku fyrir það skotið, að embættismenn og barnakennarar, sem kynnu að vilja og þurfa nauðsynlega að nota sér þann rétt, sem 2. og 3. mgr. 62. gr. alþýðutryggingal. veitir, geti notað sér þann rétt, þar sem 62. gr., sem ákveður réttinn. yrði þá úr gildi felld.
Ég vil nú ekki á þessu stigi málsins lengja þessar umr., en vil beina því til þeirrar n., sem fær frv. til athugunar, sem verður sennilega allshn., að það er mjög mikil nauðsyn á, að hún finni leið til þess að firra þessa menn vandræðum. Og skilst mér, þó að þeim vilja flm. frv. væri fullnægt að leggja ekki lífeyrissjóði embættismanna og barnakennara undir stjórn tryggingarstofnunar ríkisins, að það sé vel hægt að fella þessa gr. að nokkru leyti burt, en láta standa áfram ákvæðin, sem heimila embættismönnum og barnakennurum að endurheimta úr sjóðum þessum fé það, sem þeir hafa í þá goldið.