07.05.1938
Neðri deild: 67. fundur, 53. löggjafarþing.
Sjá dálk 1348 í B-deild Alþingistíðinda. (2003)
28. mál, rekstrarlánafélög
*Bergur Jónsson:
Það er orðið svo vanalegt, að hv. þm. Borgf. rjúki hér upp með hvalablæstri og óþinglegum orðum, að menn eru hættir að taka sér það nærri. Hann talaði um ógeðslegt samspil. Ég vil henda hv. þm. á, að ég skrifaði undir mál., en tók það strax fram, að ég myndi koma með brtt. og ég tók það fram í n., að ég teldi þessa gr. frv. koma í bága við ákvæði annara l., þar sem alstaðar er gert ráð fyrir, að bankarnir, út frá þeim reglum, sem þeim eru settar, segi til um hvort þeir sjái sér fært að lána fyrirtækjum fé. Hitt snertir mig ekki, þótt hv. þm. segi, að ég sé að reyna að fella frv.
Viðvíkjandi brtt. minni vil ég segja það, að ég tel það ákvæði 10, gr., að ef bankarnir hafi ekki reiðufé til að lána þessum félögum, sé ríkinu skylt að sjá fyrir því, — ég tel, að það ákvæði muni verða til þess að draga frekar úr bönkunum með að lána féð. Svo er það, að ríkisstj. eru lagðar á herðar skyldur til að sjá bönkunum fyrir fé til þessara lána. Hvers vegna á að taka út úr þennan flokk aðilja og veita þeim þann rétt, að ríkisstj. sjái fyrir lánsfé handa þeim? Ég vil spyrja hv. þm. Borgf. og hv. 6. þm. Reykv. að því, hvers vegna sé sérstök ástæða til að leggja ríkisstj. þessa skyldu á herðar í þessu tilfelli frekar en öðrum lánveitingum úr bönkunum? Og ef fara á inn á slíka braut, þá verður um leið að benda á leiðir fyrir ríkisstj. til að afla þess fjár, sem hún á í þessum tilfellum að leggja bönkunum til. Í gr. eru heldur engin skilyrði sett um það, að bankarnir eigi að láta þetta fé ganga til útgerðarinnar. Ef finna á ráð við því, verður að breyta núgildandi bankalöggjöf.