23.04.1938
Efri deild: 52. fundur, 53. löggjafarþing.
Sjá dálk 346 í B-deild Alþingistíðinda. (267)
3. mál, bráðabirgðatekjuöflun ríkissjóðs og jöfnunarsjóðs bæjar- og sveitarfélaga
*Magnús Jónsson:
Ég kvaddi mér svo seint hljóðs af því að það var rétt í þessum svifum, sem ég fékk svar við fyrirspurn mínni, og þó mjög óákveðið. Mér skilst, að jafnvel tillögumennirnir sjálfir vilji enga yfirlýsingu gefa um það, að sínu leyti einu sinni, að þeim þyki það eðlilegt, að Reykvíkingar gangi fyrir um kaup á fyrsta skipinu, sem keypt verði á þennan hátt, og eins þó að þeir viti, að þessi hátekjuskattur komi svo að segja eingöngu úr Reykjavík, því að það er að eins örlítil upphæð, sem kemur annarsstaðar að.
Ég vildi því, úr því að ekki fæst yfirlýsing um þetta, bera fram skrifl. brtt. í þess átt, að á eftir I. málslið brtt. á þskj. 199, þar sem stendur, með leyfi hæstv. forseta: „og skal honum varið til þess að lána sjómönnum og verkamönnum, sem gerast þátttakendur í félagi til togarakaupa samkv. 5. gr. laga nr. 61 frá 31. des. 1937, 1/2–2/3 af tilskildu framlagi þeirra, gegn tryggingum er fiskimálanefnd tekur gildar“, þar bætist við: og gangi sjómenn og verkamenn í Reykjavík fyrir um fyrsta skip, sem þannig verður keypt.
Ég skal ekki mæla frekar fyrir þessu. Mér finnst það vera svo sjálfsagt, að sjómenn og verkamenn á þeim stað, sem hvorttveggja í senn stendur afarilla að vígi vegna þess hve togaraflotinn hefir gengið saman, og leggur hinsvegar fram svo að segja allt það fé, sem hér á að verja til þess að svona skip komi, sitji fyrir um kaup á fyrsta skipinu, að öðru jöfnu.
Ég vildi svo afhenda hæstv. forseta þessa brtt. og óska eftir, að hann leitaði afbrigða fyrir henni.