29.04.1941
Neðri deild: 47. fundur, 56. löggjafarþing.
Sjá dálk 113 í C-deild Alþingistíðinda. (3115)
37. mál, sala á spildu úr Neslandi í Selvogi
Eiríkur Einarsson:
Það er að bera í bakkafullan lækinn að færa ný og ný rök með og móti þessari lagaheimild, og skal ég ekki látast hafa neinn nákvæman kunnugleika á háttum sandfoks í Selvogi eða deila um smáatriði við sandgræðslustjóra, sem ég met mikils fyrir störf sín. En honum getur skjátlazt. Ég lái sízt hreppsnefnd Selvogshrepps, þótt hún vilji vernda þau kjarngrös, sem vaxa þar úr grunnum jarðvegi. En mér finnst ekki fullt samræmi í að vernda þau grös, nema jafnframt sé hugsað um að vernda kjarngróður mannanna, sem vaxa upp úr slíkum jarðvegi. Guðmundur bóndi gefur sannarlega ekki eftir grösunum í Neslandi. Þetta er einnig atriði í málinu, þessa ástæðu á að taka til greina. Maður, sem búinn er að sýna það í löngu lífsstarfi, sem Guðmundur Jónsson hefur sýnt, veit, hvað hann er að gera jörðinni og niðjunum, sem við jörðinni eiga að taka.
Minnzt hefur verið á það, hvort ekki mundi vera um einhvers konar pólitískan og persónulegan sveitardrátt að ræða. Við skulum gera ráð fyrir, að það sé ekki pólitík. En Selvogur með heilagri Strandarkirkju er lítil sveit, svo að ekki þarf þar árekstur margra manna til þess, að hljóðbært verði víða. Þarna eru yfirleitt góðir og gegnir menn. En það hefur verið upplýst, að af 16–17 kjósendum, sem skora nú á Alþ. að samþ. þetta frv., sé þó nokkur hluti venzlafólk Guðmundar í Nesi. Hins vegar hafa fleiri kjósendur — og hreppsnefndin þar í broddi fylkingar — skorað á Alþ. að samþ. frv. ekki. En hve margir þeirra kjósenda eru venzlaðir hver öðrum? — Það er bara önnur kærleikskeðjan til. Ég vil ráða hv. þdm. til að taka svona áskoranir mátulega hátíðlega og láta í þess stað sjálfar staðreyndir málsins ráða úrslitum.
Ég er viss um, að honum fellur það ákaflega þungt, ef hann fær ekki endurreisn á þessu máli hjá Alþ. Það er nú mjög talað um það, að til vandræða kunni að horfa um varðveizlu búfénaðar landsmanna, vegna ástandsins, og jafnvel álitið, að um mikinn niðurskurð gæti orðið að ræða á næsta hausti, af því að bændur fái ekki aflað nægra heyja. Það er að vísu til einstaka bóndi, sem ekki er svo mikið upp á heyskap kominn, af því að hann býr á beitarjörð. Þarna er um eina slíka jörð að ræða, það er um Það að ræða, að Guðmundi Jónssyni gefist kostur á því að varðveita fjárstofn sinn í venjulegu árferði, þó að heybirgðir væru ekki miklar. Ég hef gengið um þetta svæði, og ég sé engan veginn, að það sé örfoka land, þarna eru fastar og góðar engjar. Ég er að vísu enginn sérfræðingur; en þetta sér nú hver leikmaður, hvort landið er blásið eða gróið. Mér sýnist þarna vera mjög gróið land aftur. Ég gef ekki um það að vera að fara nánar út í þá sálma, en vil að síðustu taka þetta fram: Hvað er það, sem hér er verið að strita við? Hér er eingöngu um það að ræða, hvort ríkisstj. skuli heimilað að selja Guðmundi þessa spildu. Það er ekki verið að leggja fyrir ríkisstj. að gera þetta. Þetta yrðu eingöngu heimildarl., og ég teldi það mjög áhættulaust að veita ríkisstj. þessa heimild. Ef eitthvað þykir vanta á fullar upplýsingar, getur ríkisstj., áður en hún notar heimildina, sent sína beztu fræðimenn á þessu sviði til þess að athuga landið, t. d. hv. 2. þm. Skagf. Ég sé ekki annað en hið opinbera hefði möguleika til þess að framkvæma neitun sína, ef það sýndist rétt.