27.01.1943
Efri deild: 42. fundur, 61. löggjafarþing.
Sjá dálk 1259 í B-deild Alþingistíðinda. (2234)
37. mál, lögsagnarumdæmi Reykjavíkur
Brynjólfur Bjarnason:
Ég ætlaði að tala hér við 2. umr. þessa máls, en það fórst fyrir, að raunar er nú ekki þörf á að lengja þessar umr. Hv. frsm. meiri hl. hefur skýrt svo málið. Á hinn bóginn er lítil ástæða til að svara mótbárum minni hl.
Ég tel það dálítið einkennilegt, er hv. minni hl. vill fara að hafa vit fyrir bænum um jarðakaup. Ég tel, að bærinn eða fulltrúar hans eigi að ráða þeim málum og þurfi ekki ráð hv. þm. eða hreppsnefnda annarra hreppa. Þetta hefur verið ein aðalröksemd minni hl., að bærinn þyrfti ekki að kaupa þessar jarðeignir. Þetta á ekki að ræða hér, heldur í bæjarstjórn. Það er beinlínis hjákátlegt að reyna að koma í veg fyrir jarðakaup bæjarins, á meðan jarðakaup eru annars leyfð.
Að þetta sé tjón fyrir viðkomandi hreppa, getur ekki heldur staðizt sem mótbára. Það getur ekki komið til mála sem leiðarljós fyrir löggjöf, hvort þessi eða hinn hreppurinn álítur sig skertan með henni. Það nær engri átt, að nauðsynjamál strandi í. úreltri hreppaskipun. Ég tel slík rök fjarstæðu eina. Um þessa hreppa er það sjálfsagt, að skipun þeirra verði breytt, ef þeir telja þess þörf og óska þess.
Annars álít ég, að frv. þetta gangi ekki nónu langt. Ég hefði álitið, að einnig ætti að leggja Seltjarnarnesið undir bæinn og mikinn hluta úr þeim hreppi. Það kemur auðvitað ekki til greina, að þessi hreppur verði sjálfstæður í framtíðinni, sízt eftir að þetta frv. hefur náð fram að ganga, þar sem hlutar hans verða eins og eyjar innan lögsagnarumdæmis Rvíkur. Eins álít ég, að eigi að verða og verði um Blikastaðina, þann hluta, sem enn er eftir af Lágafelli, og Reykjatorfuna. Það er eðlilegast, að allar þessar jarðeignir komi undir lögsagnarumdæmi Rvíkur.
Ég hafði nú hugsað mér að gera brtt. við þetta frv., þess efnis að gera það víðtækara eitthvað í þessa átt. En að þessu sinni hef ég þó horfið frá því, af því að ég vil ekki tefja framkvæmd málsins á þessu stigi. Þær breyt. mega þá bíða seinni tíma, og hef ég þá von um, að þær nái fram að ganga, einkum eftir að ég heyrði ræðu hv. frsm. Ég hverf því frá þessu áformi.
Viðvíkjandi brtt. þeirra hv. 9. landsk. og hv. þm. Str., þá virðast þær sanngjarnar. Hins vegar yrði með samþykkt þeirra einni eyjunni fleira innan lögsagnarumdæmis Rvíkur, og er ég hissa, ef þessir þm. vilja nú bæta við tölu þeirra. Annars virðist þetta sanngjarnt að svo komnu máli. E.t.v. væri rétt að fresta umr. til morguns um þetta mál, til þess að átta sig betur á þessum brtt.