01.03.1943
Efri deild: 66. fundur, 61. löggjafarþing.
Sjá dálk 244 í C-deild Alþingistíðinda. (2828)
120. mál, kynnisferð sveitafólks
Bjarni Benediktsson:
Ég vil vekja athygli á því, að þótt venjan í þessu sé mjög á reiki, þá liggja fyrir skýr tilfelli um það, þegar önnur d. hefur haft mál til meðferðar, sem síðan hefur farið til hinnar d. og hún breytt því mikið, að þá hefur fyrri d. haft sjálfstæðan ákvörðunarrétt, hvort það mál, sem kom, væri sama mál og það, sem fór, enda lit ég svo á, að enginn sé bærari að dæma um, hvort það er sama mál, en d., sem hafði málið fyrst til meðferðar. Nd. getur í þessu efni ekki sagt Ed. fyrir verkum.
Ég get ekki látið vera að láta í ljós undrun mína yfir þeim ummælum hv. þm. Str., að afstaða manna til þess formsatriðis, sem hér liggur fyrir, gæti farið eftir því, hvort menn eru því máli velviljaðir, sem hér liggur fyrir. Mér skilst, að í þessu tilfelli komi d. fram sem eins konar dómari eða löggæzlumaður til að sjá um, að ákvæði stjskr. séu í heiðri höfð, og við höfum báðir lært, að æðsta skylda þeirra, sem með löggjafarvald fara, er að loka augunum fyrir því, hver það væri, sem hlut ætti að máli, hvort mönnum væri vel eða illa við hann, eða hvort hann eigi þetta skilið eða ekki frá almennu sjónarmiði. Það yrði að líta á hvert einstakt mál eins og það liggur fyrir, varðandi það lagaákvæði, sem þá er um að ræða, og ekki neitt annað. Þess vegna vil ég beinlínis vara d. við að líta þannig á, að hún sé að taka nokkra afstöðu til þess málefnis, sem hér er um að ræða, hvort hún telji það vera gott eða illt, heldur aðeins að gæta þeirrar skyldu að sjá um, að stjskr. og þingsköp séu í heiðri höfð.