24.09.1943
Neðri deild: 22. fundur, 62. löggjafarþing.
Sjá dálk 695 í B-deild Alþingistíðinda. (1160)
63. mál, tjóni af veru herliðs hér á landi
Sigurður Kristjánsson:
Herra forseti. Það, sem okkur virðist hér bera á milli, er það, að hæstv. ráðh. vill gera meira úr þeirri áhættu, sem ríkissjóður mundi taka á sig eftir þessu frv., heldur en við álítum rétt vera, og það verður þá nokkurs konar grýla á málið. Og þó að ég vantreysti alls ekki þeirri n., sem við þessu frv. tekur, til að meta það, þá er það samt rétt, að hún fái ekki ranga hugmynd um þetta, áður en hún gerir till. sínar. Og um það dæmi, sem ég leiddi hér inn í umr., og deilt hefur verið um af hæstv. ráðh. og hv. flm., vil ég bæta því við, að áhættan fyrir ríkissjóð í svona tilfellum yrði í raun og veru sáralítil, og er það af því, að þótt um það sé ekki deilt, hver skip hafi rekizt á, þá verður ætíð fyrir dómstólum dæmt um það, hvort skipið hafi átt sökina. Í þessu atriði, sem þarna er um að ræða, kom málaflutningsmaður stríðstrygginganna til mín og benti mér á, að hann treysti sér ekki til þess að vinna málið á okkur, nema hann gæti sannað, að það hefði verið báturinn, sem hefði átt sökina, en ekki tundurspillirinn. Og hann benti mér á, að þá ætti ég síðar ef til vill ekki eins óyggjandi kröfu á hendur hernaðaryfirvöldunum, og ráðlagði hann mér því að sættast. Ég neitaði því. En ef það hefði komið í ljós, að báturinn hefði átt sökina, þá hefði ekki komið til mála, að hæstiréttur hefði staðfest málið, og þá hefði sjóvátryggingafélagið borgað þetta.
Ég vildi gera þessa athugasemd til þess að láta það koma fram, að ég álít hina fjárhagslegu áhættu af þessu ekki nærri eins mikla fyrir ríkissjóð og hæstv. ráðh. virðist álíta hana.