16.11.1944
Neðri deild: 75. fundur, 63. löggjafarþing.
Sjá dálk 1142 í B-deild Alþingistíðinda. (2133)
112. mál, kirkju- og manntalsbækur
Frsm. (Barði Guðmundsson):
Herra forseti. Ég vil aðeins taka fram til skýringar, að réttur manna í héraði og þeirra, sem burt eru fluttir, er jafnt tryggður, hvort sem fylgt er till. frv. eða hv. þm. V.-Sk. Annað var það, sem hv: þm. sagði og mér þótti ákaflega eftirtektarvert og raunar kærkomið að heyra af hans vörum, að hann byði ekki tvo aura í kirkjubókarhandrit, sem búið væri að ganga manna milli allan þann tíma, sem kirkjubókum er ætlað að endast, áður en þær verði safnskyldar. Hann veit, hvað verða vill um bækur, sem þannig þvælast ein 50 ár. Það eiga að vera sóknarnefndarformenn, sem gæta þeirra, og þeir eru í því efni sízt verr settir en prestar, sem taka við prestakalli einn af öðrum, og ekki hægt að gera upp á milli, hvort betur ætti að geymast, frumrit eða afrit. Með þessu hefur þ. viðurkennt þá miklu nauðsyn, sem er á því, að kirkjubækur liggi ekki allt of lengi í prestaköllum, áður en þær verða eign safns. Óþægindin, sem hann hyggur, að verði eftir burtflutning bókar, þegar afritið væri eftir týnt eða ónýtt, ættu að verða fátíðari en hann hyggur, og ég tek ekki orð hans um afritin allt of bókstaflega, og þá er símasamband við Reykjavík úr flestum sóknum, póstgöngur greiðar og góðar víðast hvar, og enginn má miða við þær tafir, sem stríðið hefur valdið á afgreiðslu safnsins, þegar handritin eru geymd austur á Flúðum í Hrunamannahreppi og ekki þykir fært að fara þangað oftar en mánaðarlega til að sinna afgreiðslu vottorða og slíkra erinda. Við skulum vona, að þessu ógnafári sé brátt lokið, og verðum að greiða atkvæði í þessu máli með venjulegt ástand í huga.