14.12.1944
Efri deild: 88. fundur, 63. löggjafarþing.
Sjá dálk 563 í C-deild Alþingistíðinda. (3789)
174. mál, jarðræktarlög
Haraldur Guðmundsson:
Ég gat ekki komið því við að mæta á fundi n., þegar málið var tekið til afgreiðslu, og þykir rétt að gera grein fyrir afstöðu minni. Ég mun greiða atkv. með rökst. dagskránni á þskj. 673 og tek a. n. l. undir rök þau, er hv. l. þm. N-M. færir fyrir henni. Það kann rétt vera, að 17. gr. hafi ekki náð til fulls þeim tilgangi, sem henni var ætlaður. En hitt orkar ekki tvímælis, að náð hefur hún honum að nokkru, og bezta sönnun þess er það, hve fylgismenn frv. eru ákafir að reyna að fella hana burt. Hún er til trafala, segja þeir, hún hefur m. ö. o. torveldað mjög verðhækkun jarða í kaupum og sölum. Þess vegna er það, sem hv. flm, talar svo fagurlega um að brjóta okið, varpa því af hálsi búenda landsins. Rétt er það, að í verðbólgu stríðsins hafa þessi gagnlegu áhrif 17. gr. stórum minnkað. Ég hef í mörg ár verið þeirrar skoðunar, að fullkomin nauðsyn væri að endurskoða þá gr. og önnur hliðstæð ákvæði annarra l. og gera þau með einhverju móti markvissari. L. um nýbýli og endurbyggingu sveitabæja verða hér ekki skilin frá. Nú er málið í endurskoðun hjá búnaðarþingi, og er sjálfsagt að bíða þess, að henni ljúki. Ef hv. þm. Dal. finnur það 17. gr. til foráttu, að hún nái ekki tilgangi sínum, ætti hann að þola þeim mun betur við. En aldrei hefur það verið tilgangur þeirrar gr. að skapa fyrsta eiganda jarðabótar svo hátt söluverð, að síðari eigandi eða eigendur hefðu meiri byrði en létti af hinni unnu jarðabót, — að jarðabótastyrkur yrði að peningagróða fyrsta eigandans.
Ég vona, að búnaðarþing geri um þetta till., sem við megi una.