26.02.1945
Sameinað þing: 97. fundur, 63. löggjafarþing.
Sjá dálk 852 í D-deild Alþingistíðinda. (6100)
223. mál, gistihúsbygging í Reykjavík
Sigurjón Á. Ólafsson:
Herra forseti. — Ég er undrandi yfir öllum þessum umr. um ekki flóknara mál eða stærra en þetta er. Að sjálfsögðu er þetta þarft mál, og er ástæðalaust að snúa út úr till. allshn., eins og gert hefur verið á hinn fáránlegasta hátt. Allir aðilar, sem spurðir voru, viðurkenndu þörfina, sem er á því að fá hér myndarlegt og fullkomið gistihús.
Hv. 2. þm. Eyf. taldi það réttustu meðferðina að vísa málinu til ríkisstj., þ. e. í raun og veru að drepa málið á lúalegan hátt, þó að kurteislegri þyki en beint að fella. Þetta er það, sem hann stefnir að, því að framkvæmdir um bygging slíks húss eigi að vera verkefni manna úr hans stétt. Hvers vegna hafa þá þeir ágætu menn sofið á þessu máli hingað til? Ég býst við, að flm., hv. þm. S-Þ., hafi haft í huga, að nú yrði að koma til kasta ríkisstj. og félagssamtaka, fyrst þessum athafnamönnum hafði ekki hugkvæmzt að leysa vandræðin. Það var niðurstaða n., að rétt væri að fá málið athugað í samráði við bæjarráð Reykjavíkur, og mér virðist það eina rétta leiðin.
Ég skal ekki blanda mér inn í deilur hv. þm. V.-Sk. og hv. 2. þm. Rang., en ég sé ekki, að ásakanir á n., að hún skýri svörin í bréfunum ranglega, hafi við nein rök að styðjast. Reynslan sker úr um það, hverjir leggja fé af mörkum, en almennur vilji virðist kominn upp um, að úr framkvæmdum verði. Ekkert er til fyrirstöðu að samþ. till. n., og samþ. hennar getur valdið því, að eitthvað verði aðhafzt í málinu til gangs og því síðan hrundið í framkvæmd.