11.04.1946
Neðri deild: 107. fundur, 64. löggjafarþing.
Sjá dálk 682 í B-deild Alþingistíðinda. (680)
2. mál, eignarnám lóðarréttinda og mannvirkja á Siglufirði
Garðar Þorsteinsson:
Herra forseti. Ég ætla út af því, sem hv. frsm. allshn. sagði í sambandi við það, sem hann las upp hér áðan úr grg. frv., þar sem hann segir, að tilraun til samkomulags hafi ekki borið árangur, þá er því til að svara, að þetta orðalag er aðeins þarna sem venjulegt orðalag, sem stendur fyrir slíkum l., og ég veit þetta vel, af því að ég stóð fyrir máli eins þeirra manna, sem hafa orðið fyrir barðinu á þeim, sem hafa stjórnað þessum aðgerðum á Siglufirði. Hæstv. ráðh. hefur ekki gert neina tilraun til þess að ná samkomulagi við þennan mann, og hæstv. ráðh. fékkst ekki til þess að gefa neina skýringu á því, hvers vegna ekki hefði verið reynt að ná samkomulagi við eigendurna. Þetta stendur óhrakið, og þó að ég geri ráð fyrir, að ég verði ekki á móti samþykkt þessa frv., þá er það aðeins prinsipið, sem ég álít, að þeir hefðu átt að hafa um það, að reyna samkomulag fyrst og þess vegna hef ég skrifað undir með fyrirvara.
En hvað það snertir, sem hv. 10. landsk. sagði, þá verð ég að segja, að mér finnst það koma úr hörðustu átt, sem hann sagði, því að ég veit ekki betur en að svo sé, að ég sé meðal þeirra nm. í allshn., sem oftast hafa barizt fyrir því, að l. um eignarnám yrðu ekki samþ., án þess að gerð væri tilraun til að ná frjálsu samkomulagi um kaup á viðkomandi eignum, Þó að ég nefni hér ekkert sérstakt dæmi, þá eru til mörg dæmi, þar sem meðnm. mínir geta vottað um, að ég hafi ekki viljað samþ. eignarnámsl. nema áður hafi verið reynt samkomulag. Og hv. 10. landsk. var svo óheppinn, að einmitt í sambandi við dæmið, sem hann nefndi til þess að sanna sitt mál, um eignarnámsheimild fyrir stað undir hótel, þá var það svo, að þegar n. afgr. málið, þá var meiri hl. og þar á meðal ég með því að fella burt 5. gr. frv. Síðan kemur það fram í málinu, að ráðh., sem þetta mál heyrir undir, biður um eignarnámsheimild fyrir ákveðinn stað í bænum, og það er það, sem n. gekk inn á. En svo kemur hv. 10. landsk. nú og segir, að ég hafi sleppt þessu öllu saman með því að gefa viðkomandi ráðh. eignarnámsheimild hvar sem væri í bænum undir þetta hótel. Þetta er bara misskilningur. Sú yfirlýsing, sem hv. frsm. allshn. gaf, var um það, að allshn. hefði fallizt á það, að ef ráðh. síðar vildi benda á annan stað, sem væri heppilegri undir hótelið, þá mundi allshn. væntanlega samþ. það. En þó er þetta allt gert með það fyrir augum, að fyrst sé reynt samkomulag við eigendur eignanna. Ég man ekki betur en að það standi fullum stöfum í frv., þannig að það er ekkert nýtt, sem hefur skeð í þessu máli, sem hægt er að hirta mig fyrir, og a. m. k. er það ekki hægt af þessum hv. þm., því að ég hef einmitt staðið með honum í þessu máli.