10.12.1947
Efri deild: 30. fundur, 67. löggjafarþing.
Sjá dálk 615 í C-deild Alþingistíðinda. (2849)
104. mál, sölugjald af jörðum
Frsm. (Þorsteinn Þorsteinsson):
Ég hafði nú ákveðið að tala ekki meira í þessu máli, en úr því að þessi ofsi hljóp í hv. þm. Barð. (GJ). verð ég einhverju ofurlitlu að svara.
Ég verð að segja, að við höfum áhyggjur af mörgu þessa dagana, og það er eins og gengur, að allir erum við björginni fegnir, og í þessu efni mun vera eins erfitt að gæta fengins fjár eins og að afla þess.
Svo var hann með braskaranafnbót. Ég hef ekki sagt það um hann Pál okkar frá Þverá, að hann væri braskari. Hann hefur mikið gert fyrir sína jörð, en þetta er bara stórheiðarlegur heildsali, en alls ekki braskari. Ég tók það fram, hverja ég teldi braskara í þessu tilliti. Það væru menn, sem kæmu eins og hrafnar og byðu jarðirnar upp úr öllu valdi, en flýðu svo burt úr sveitinni og sveitin hefði ekki nokkurt gagn af þeim. Þeir skildu við jarðirnar í auðn og leigðu kannske út hlunnindin, án þess að hægt væri að skattleggja þá. Þetta fyrirkomulag vil ég reyna að fyrirbyggja eins og ég get. Meðal annars eru til hreppsfélög, sem mundu vilja leggja fram fé til þess að fá slíka menn burtu, en fá í staðinn góða menn, sem bættu jörðina og væru stoð fyrir sveitina.
Hann fór að skensa mig út af eftirgjaldi á jörðum. Ég get hugsað, að Óðinn hafi hvíslað því í eyra Baldri, en ég vil geta þess, að þetta frv., eins og svo margt annað hjá þessum hv. þm., var svo illa úr garði gert, að það var ekki hægt að samþykkja það. Hann greip til þess, sem næst honum var, en gerði enga grein fyrir því, að langflestar jarðir, sem goldið er fyrir í fríðu, eru greiddar með fóðri. Þetta varð að rannsaka, og það var einmitt landbn., sem ákvað að fresta þessu í bili, en þá datt alveg botninn úr þessum hv. þm.
Þá var þm. að skensa mig fyrir það, að Hergilsey, sem ég á hlut í, væri óbyggð. Það er ekki allt sök afgjaldanna, það geta líka verið vonbrigði. Þegar búið er að vonast lengi eftir. að mikil stöð komi á næstu eyju, þar komi bryggja og frystihús og allt, og ekki verður neitt úr neinu, þá segja þeir lausu og hlaupa til lands.