07.02.1951
Sameinað þing: 39. fundur, 70. löggjafarþing.
Sjá dálk 385 í D-deild Alþingistíðinda. (4440)
909. mál, vínveitingaleyfi lögreglustjórans í Reykjavík
Dómsmrh. (Bjarni Benediktsson):
Herra forseti. „Eigi spyr þú af því, að þú vitir eigi“, verð ég að segja við hv. síðasta ræðumann. Ég tók berlega fram hér áðan, að ég teldi það ekki viðunandi lausn á þessu vandamáli að bíða eftir endurskoðun áfengislöggjafarinnar, en í þessu sambandi væri rétt að láta fara fram athugun á vínveitingaleyfunum um leið og áfengislöggjöfin er endurskoðuð, og skal ekki standa á mér að styðja þær breyt., sem skynsamlegar má telja og til úrbóta geta orðið, enda lýsti ég því yfir hérna áðan, að ég teldi málið komið út í ófæru.
Það væri ofur auðvelt fyrir mig að úrskurða strax í dag, að engar vínveitingar mættu eiga sér stað hér í Reykjavík. En ég tel, að það mundi ekki leiða til bóta, heldur vandræða og afbrota, og því mun ég ekki beita þessu valdi mínu. En hins vegar mun ég halda áfram að athuga þetta mál og gera sjálfum mér grein fyrir, hvort hér sé hægt að fara einhverja leið, sem viðunandi sé. Þetta þóttist ég hafa sagt nógu skýrt hér áðan. Ég hef ekki gert neina tilraun til þess að fegra þessa víndrykkju á samkomunum. En spurningin er sú, með hvaða móti hægt er að koma betra lagi á í þessum efnum en nú er, og ég get ekki séð, að þessar umr. hafi á nokkurn hátt hjálpað til að komast að neinni skynsamlegri niðurstöðu hvað þetta ófremdarástand snertir. Ég hef sagt það skýrt og skorinort, að ég fallist ekki á, að lögreglustjórinn í Rvík hafi brotið af sér í þessum efnum. En ef Alþ. er á annarri skoðun, verður það að gera ráðstafanir gagnvart mér.
Því miður er hér hægara um að tala en í að komast, en það skal ekki standa á mér að fá góðra manna ráð og leggja mig allan fram þessu til úrbóta, en hér hafa ekki komið fram neinar bendingar til úrlausnar víndrykkjuvandamálinu.
En hvað sem þessum leyfum líður, þá er ekki hægt að loka augunum fyrir því, að reynslan hefur sýnt, að ástandið er í mörgum tilfellum miklu betra á þeim böllum, þar sem vínveitingar eru leyfðar, heldur en þeim, sem bannað er að selja vín á.