12.12.1951
Sameinað þing: 23. fundur, 71. löggjafarþing.
Sjá dálk 350 í D-deild Alþingistíðinda. (3621)
186. mál, sænsk timburhús
Fyrirspyrjandi (Gísli Jónsson):
Herra forseti. Ég leyfi mér að flytja hér fyrirspurn, sem hljóðar svo:
„1. Hefur ríkissjóður endurgreitt innflutningstoll af sænsku timburhúsunum, sem flutt voru inn 1946?
2. Hefur ríkissjóður endurgreitt innflutningstoll af sænskum timburhúsum, sem flutt hafa verið inn á öðrum árum en 1946?
3. Ef svo er, eftir hvaða heimild er þetta gert?
4. Hvað nemur endurgreiðslan mikilli upphæð: a) af húsum innfluttum 1946, b) af húsum innfluttum á öðrum tíma?
5. Hvaða aðilar hafa fengið endurgreiðslu og hve mikla upphæð hver?“
Með bráðabirgðaákvæði l. nr. 44 frá 1946 er ríkisstj. heimilað að endurgreiða toll af þeim innfluttum tilbúnum timburhúsum, sem flutt voru inn á árinu 1946, að því leyti sem hann er hærri en á því byggingarefni óunnu, er til húsanna þarf. Þáverandi ríkisstj. notaði ekki þessa heimild. Eftir að ráðh. hafði látið athuga málið mjög gaumgæfilega, þótti honum óeðlilegt og rangt að endurgreiða tollinn af húsunum, sem inn voru flutt 1946, en ekki af húsunum, sem inn voru flutt 1945 eða 1947, en til þess að endurgreiða toll af þeim húsum var engin heimild. Fleiri atriði komu hér einnig til greina, sem ekki er tími til að ræða hér.
Á Alþingi 1946 báru 5 alþm. fram þáltill. í Sþ. á þskj. 307, þar sem skorað er á ríkisstj. að nota heimildina í l. nr. 44 og endurgreiða toll af innfluttum húsum. Í sambandi við þetta mál komu fram kröfur um að endurgreiða toll af innfluttum fiskibátum og bæta upp tjón, sem ýmsir bátabyggjendur höfðu orðið fyrir vegna samninga um smíði fiskibáta fyrir ríkisstj., en tjón þetta stafaði af hækkuðu verðlagi, sem var ófyrirsjáanlegt, þegar samningar voru gerðir, og krafa kom einnig um bætur fyrir tap á saltfiski. Þáverandi ríkisstj. hvatti menn til að verka, og stóðu þessir menn í þeirri trú, að treysta mætti ummælum ríkisstj. um það, að jafnhátt nettóverð fengist fyrir fiskinn þannig. Og að síðustu kom einnig krafa um bætur vegna samnings, sem gerður var um byggingar á Keldum og Rockefellersjóðurinn hafði greitt ríkissjóði hluta af. Ekkert af þessu náði fram að ganga, enda álitið, að ekki væri unnt að gera upp á milli greiðsluskyldna ríkissjóðs í þessum atriðum.
1949 er flutt frv. til l. um að skylda ríkissjóð til að endurgreiða tollinn af húsunum, sem flutt voru inn á árunum 1945–47. Er frv. samþ. til 3. umr. í Ed. með þeim breytingum, að ríkissjóður skuli einnig greiða toll af bátum og tap af smíðasamningum við ríkisstj. Frv. þetta náði þó aldrei fram að ganga.
Meiri hluti Alþingis lagði ákaft megináherzlu á, að þessi mál öll yrðu leyst á sama hátt, þar eð þau öll yrðu að teljast jafnrétthá um kröfur úr ríkissjóði. Mér hefur því þótt rétt að spyrja um, hvort endurgreiðsla hafi farið fram á tolli af innfluttum húsum og hvernig henni hefur verið háttað.