04.12.1951
Neðri deild: 36. fundur, 71. löggjafarþing.
Sjá dálk 626 í B-deild Alþingistíðinda. (711)
33. mál, fólksflutningar með bifreiðum
Viðskmrh. (Björn Ólafsson):
Herra forseti. Ég átti þátt í því, að þessu var komið á, þegar ég hafði með þessi mál að gera, að sækja skyldi nm leyfi til hópferða. Ég gerði þetta að nokkru leyti með eigi fúsum vilja, en rök þeirra manna og mótmæli, er hér áttu hlut að máli, voru svo sterk, að ég lét til leiðast. Aðalhættan var í því fólgin, að þetta yrði misnotað þannig, að gengið yrði á rétt sérleyfishafa, sem undanfarið hafa farið með skarðan hlut frá borði og hafa rekið sérleyfisferðir sínar með halla eða litlum hagnaði. Niðurstaðan af þessu varð sú, að gjaldið var lækkað með bráðabirgðalögum úr 7% niður í 3%.
Ég tel sanngjarnt að hafa orðið við og verða við þessum kröfum. En ég verð að segja það, að eftir því sem ég hef hugsað málið betur, þá finnst mér hart að gengið, ef á að leggja sérleyfisgjald á allar hópferðir, jafnvel innan héraða. Ég get því fyrir mitt leyti fallizt á þá brtt. hv. þm. A-Húnv., að hópferðir innan héraða séu undanþegnar. Þó ber ég fram brtt. um orðalag, þannig að í stað orðanna „innan héraðanna“ komi: innan sýslna. M.ö.o., að takmörkin verði miðuð við sýslutakmörkin, þar sem ég get hugsað mér, að erfitt verði að ákveða takmörk héraða. Finnst mér fullkomin sanngirni að hafa þetta þannig, þó að ég á sínum tíma hafi verið með í að koma þessum lagaákvæðum á.