05.12.1952
Efri deild: 35. fundur, 72. löggjafarþing.
Sjá dálk 777 í B-deild Alþingistíðinda. (850)
32. mál, ættleiðing
Dómsmrh. (Bjarni Benediktsson):
Herra forseti. Mér þykir hlýða að mæla nokkur orð fyrir þessu frv. Ég vil taka það fram, að það var annað frv. á mínum vegum hér áðan fyrir d., frv. til l. um ríkisborgararétt, en þá var ég bundinn við umræður í hv. Nd., var þar að halda ræðu um frv., sem þar var lagt fyrir þingið, og er þar enn eitt dæmi þess, að það er ómögulegt fyrir ráðh. að tvískipta sér og því með öllu ómaklegar þær stöðugu aðfinningar, sem eru af hálfu vissra manna hér í d. yfir því, að ráðh. séu ekki ætíð viðstaddir. (Forseti gripur fram í.) Ég er ekki að beina þessu til hæstv. forseta, en ég held, að það séu engar ýkjur, að þó að hann sé ekki með aðfinningar, þá sé minn ágæti vinur, hv. 1. þm. N-M., stundum með aðfinningar, meira að segja svo alvarlegar, að hann hefur lýst því yfir, að hann vildi ekki greiða atkv., ef ráðh. væri ekki viðstaddur.
Um þetta frv., sem hér liggur fyrir, ættleiðingu, þá er það svo, að ættleiðingar fara mjög í vöxt. Því hefur mjög fjölgað, hversu mörg börn eru ættleidd, og þykir þess vegna hlýða, að um það sé sett löggjöf til að tryggja betur, en hingað til hefur verið, að ættleiðing verði öllum aðilum til góðs, og þá auðvitað fyrst og fremst því barni, sem verið er að ættleiða. Á það hefur nokkuð þótt skorta að undanförnu, að það væri skoðað sem skyldi, að barnið kæmist í hendur foreldra, sem líklegir væru til þess að veita því gott uppeldi. Segja má raunar, að dómsmrn. gæti sett um það strangari reglur, en enn hafa gilt, án þess að ný löggjöf kæmi til, en ég hygg þó, að það sé til bóta og til öryggis að setja um þetta löggjöf, og það er því frekar ástæða til þess, sem nú fyrir skömmu var mjög aukinn erfðaréttur ættleiddra barna, og þá þeim mun sjálfsagðara, að tryggilega sé gengið frá sjálfri ættleiðingunni.
Eins og ég segi, má deila um það, hvort þetta frv. sé mjög mikilsvert, en það er enginn vafi, að það horfir í rétta átt og getur ekki leitt til annars en góðs. Ég vil því eindregið mælast til þess, að frv. fái greiða afgreiðslu og verði afgreitt á þessu þingi. Ég vil leggja til, að það gangi til 2. umr. og til hv. allshn.