14.12.1953
Neðri deild: 38. fundur, 73. löggjafarþing.
Sjá dálk 1353 í B-deild Alþingistíðinda. (1514)
119. mál, Búnaðarbanki Íslands
Frsm. (Jón Sigurðsson):
Herra forseti. Það er vegna þeirra brtt., sem nú hafa fram komið, að ég vildi segja hér fáein orð. Það er að vísu allra góðra gjalda vert, að hv. þm. leggur til, að það sé gerð þarna mjög veruleg hækkun á framlaginu til bankans. En því er nú þannig háttað, að landbn. telur sig eiga nokkurn veginn vist að geta fengið þetta afgr. nú, og af því að þörfin er svo knýjandi og brýn, þá leggjum við mikla áherzlu á, að það dragist eigi úr hömlu. Fyrir okkur vakir: Það er betri einn fugl í hendi en tíu á, þaki. Hitt er svo annað mál, að síðar meir yrðu kannske ástæður og tækifæri til þess að fá þetta hækkað, og þá er sjálfsagt að sæta því.
Viðvíkjandi hámarki lánanna vil ég láta þess getið, að ég hef — og við fleiri nm. — fengizt talsvert við milligöngu um útvegun slíkra lána, og flest þessi lán hafa verið undir þessari upphæð, mjög algengt, að það séu 20–25 þús. kr., og hefur komið að góðum notum og bjargað, þegar svo hefur staðið á. Þegar ekki er um hærri upphæð til útlána að ræða, þá gefur það auga leið, að þá verður líka að sníða hámarkslánsupphæðina eftir því, og það er einmitt við það miðað í till. okkar. Af þessum ástæðum leggjum við til, að það sé ekki haft hærra nú að sinni heldur en þetta, og ég vil leyfa mér f.h. nefndarinnar að mælast til við þá, sem hafa áhuga fyrir því, að það fáist þó einhver úrlausn nú þegar á næsta ári, að styðja till. n., því að við höfum von um, að þær verði raunverulegar. En verði brtt. samþ., þá eru a.m.k. miklar líkur fyrir því, að þær verði ekki raunhæfar og komi í raun og veru landbúnaðinum ekki að neinum notum fyrst um sinn.