09.04.1954
Efri deild: 83. fundur, 73. löggjafarþing.
Sjá dálk 1530 í B-deild Alþingistíðinda. (1944)
92. mál, öryggisráðstafanir á vinnustöðum
Frsm. (Gísli Jónsson):
Herra forseti. Út af athugasemd hæstv. dómsmrh. vildi ég aðeins benda á, að það þarf ekki að vera neinn tengiliður á milli tilhneiginga um það að brjóta lög og að kunna almennt mál. Hinir mestu málvillingamenn og menn, sem ekkert þekkja inn í málvenjur, kunna að vera ágætis þjóðfélagsþegnar og hafa enga tilhneigingu til þess að brjóta lög. Hins vegar geta fínustu málfræðingar verið lögbrjótar, svo að það er ekkert samhengi þar á milli. Ég get hins vegar ekki orðið við þeim tilmælum frá hæstv. ráðh. og sé enda enga ástæðu til að fresta málinu af þeim ástæðum eingöngu, að n. fari að taka sig til og orða greinina um til þess að bæta um málfarið í henni. Það er ekki það, sem gildir raunverulega í þessu máli. (Dómsmrh.: Þá er réttast að fella tillöguna. Hún er óframbærileg eins og hún er.) Þá gerir d. það upp við sig. Ég hef ekkert við það að athuga, ef d. gerir það. En hitt er fullkomlega vítavert, að nokkur fulltrúi í ráðuneyti eða ríkisstj. skuli leyfa sér að gefa út reglugerð, sem ekki fær staðizt, þegar litið er á þau l., sem hún á að styðjast við. Það er þess vegna, sem n. hefur þótt rétt að taka það fram í nál., að það sé ákaflega torskilið, hvers vegna þetta er gert, og þess er vænzt, að slíkt komi ekki fyrir aftur. Hv. dm. gera það upp við sig, hvort þeir vilja samþ. þetta fóstur frá rn., en ekki frá n., og ég sé ekki ástæðu til þess að taka till. aftur til þess að endurskoða það frekar í nefndinni.