03.05.1955
Efri deild: 78. fundur, 74. löggjafarþing.
Sjá dálk 365 í C-deild Alþingistíðinda. (2361)
182. mál, skipun prestakalla
Bernharð Stefánsson:
Herra forseti. Það eru aðeins örfá orð, sem ég vil segja. Það er út af því, sem hv. 1. þm. N-M. sagði hér, að hann taldi, að ekki væri hægt að veita öðrum þetta prestsembætti, aðstoðarprestsembætti eða umferðarprestsembætti, heldur en þeim, sem þegar væri vígður. Ég held, að þetta sé nú ekki rétt og ekki hægt að skilja þetta á þann veg, þó að orðalagið í frv. sé svo, að ráða skuli prestvígðan mann. Vitanlega má veita guðfræðikandídat þetta og vígja hann svo, og þá er hann prestvígður, eða vígja hann og veita honum svo daginn eftir þetta starf. Mér er kunnugt um, að það er alls ekki ævinlega, að prestar séu vígðir til ákveðins safnaðar, eins og hv. þm. sagði. (Gripið fram í.) Ég sagði: Mér er kunnugt um, að það er alls ekki ævinlega, að prestar séu vígðir til ákveðins safnaðar. Það hafa verið vígðir prestar til trúboðsstarfsemi; það er ekki að vígja menn til ákveðins safnaðar; þeir geta starfað hér og þar sem trúboðar. (Gripið fram í: Eða elliheimilisins.) Já, prestur var við holdsveikraspítalann einu sinni, og nú er prestur við elliheimilið; það verða tæplega taldir söfnuðir, a. m. k. ekki holdsveikraspítalinn, sem einu sinni var vígður prestur til. A. m. k. trúboðar, sem eru vígðir prestvígslu og eiga svo að starfa einhvers staðar í Asíu eða Afríku, það eru menn, sem eru ekki vígðir til ákveðins safnaðar, svo að ég held, að þessi lögskýring geti alls ekki staðizt.