08.03.1956
Neðri deild: 83. fundur, 75. löggjafarþing.
Sjá dálk 786 í B-deild Alþingistíðinda. (683)
158. mál, ríkisreikningar
Skúli Guðmundsson:
Herra forseti. Ríkisreikningurinn fyrir 1953 liggur hér fyrir til afgreiðslu og athugasemdir hinna þingkjörnu yfirskoðunarmanna eru prentaðar með reikningnum eins og venjulega. Einstakar aths. þeirra virðast nokkuð handahófskenndar, og hefur slíkt raunar komið fyrir áður. Vil ég einkum nefna fyrstu aths. Hún er um óinnheimtar ríkissjóðstekjur í árslok 1953. Þeir segja, að á nokkrum stöðum séu eftirstöðvar allmiklar, og síðan nefna þeir átta lögsagnarumdæmi og þær fjárhæðir í heild, sem þar eru óinnheimtar. Meðal þessara umdæma, sem þeir nefna, eru Mýra- og Borgarfjarðarsýsla, Ísafjarðarsýsla og Ísafjarðarkaupstaður, Eyjafjarðarsýsla og Akureyri og Vestmannaeyjar, en um öll þessi fjögur lögsagnarumdæmi er það að segja, að óinnheimtar eftirstöðvar þar eru lægri tiltölulega en í mörgum öðrum umdæmum, sem yfirskoðunarmenn nefna ekki á nafn í aths. sínum.
Þetta er harla einkennilegt. Enginn, sem les athugasemd yfirskoðunarmannanna um þetta, getur skilið hana öðruvísi en svo, að með upptalningunni, sem þar er, sé verið að benda á þau lögsagnarumdæmi, þar sem ástandið sé lakast að því er snertir innheimtu á ríkistekjum. En athugun á reikningnum sýnir, að svo er ekki um fjögur af þeim átta umdæmum, sem nefnd eru. Ég tel það ómaklegt að gefa í skyn á þennan hátt, að sýslumaðurinn í Borgarnesi og bæjarfógetarnir á Ísafirði, Akureyri og í Vestmannaeyjum hafi staðið sérstaklega laklega í stöðu sinni sem innheimtumenn ríkissjóðs árið 1953, þegar ríkisreikningurinn sýnir, að margir stéttarbræður þeirra, sem alls ekki eru nefndir í athugasemdinni, hafa sýnt verri útkomu að þessu leyti á því ári.
Ég taldi rétt og skylt að láta þetta koma hér fram, úr því að ég veitti því athygli við athugun á ríkisreikningnum og athugasemdunum við hann. Mér virðist þetta benda til þess, að yfirskoðunarmenn hafi ekki vandað verk sitt svo sem skyldi, og mætti þessi aths. við þeirra athugasemdir verða þeim til viðvörunar framvegis, eins og það heitir á þeirra máli.