18.05.1957
Efri deild: 102. fundur, 76. löggjafarþing.
Sjá dálk 1361 í B-deild Alþingistíðinda. (1401)
160. mál, húsnæðismálastofnun
Félmrh. (Hannibal Valdimarsson):
Herra forseti. Mér finnst nú hv. þm. N-Ísf. vera orðinn nokkuð taugaóstyrkur, þegar hann þorir ekki að eiga undir því, að ég tali, og biður um orðið til þess að svara því, sem ég kunni að segja. En hann má alveg vera rólegur með það, ég ætla ekki að leggjast á náinn. Hann er dauður og úr sögunni. En málsháttur er til sem segir, að svo skuli leiðan forsmá að svara honum engu. Ég tel líka alveg ástæðulaust að svara froðumælgi hans út um heima og geima, það gerir hann bara til að svala sér og róa taugarnar. En ég tel ástæðu til þess að víkja nokkrum orðum að því meginatriði, sem hér er um að ræða: Er betur eða verr séð fyrir fjárhagshlið þessa máls með þessu frv., sem hér liggur fyrir, eða húsnæðismálalöggjöfinni, sem gilti s.l. 2 ár? Þetta verður augljóst, þegar við athugum, að bankar og sparisjóðir og tryggingastofnanir og tryggingafélög eiga að leggja fram samkvæmt þessu frv. með ábyrgð ríkisstj. nákvæmlega sömu upphæð og þessir aðilar voru skuldbundnir til áður og var 44 millj., og það voru allar tekjurnar, sem um var að ræða. Er þá nokkuð að auki? Jú, það er tekið hér skýrt fram með skýringum við þetta frv., að auk árlegra tekna af stofnfé sjóðsins, sem er áætlað á árinu 1958 um 23 millj. kr., sé gert ráð fyrir árlegri tekjuöflun, sem svari a.m.k. til 7–8 millj. kr., og tekjur af sparnaðarframlögum samkvæmt III. kafla, þ.e. sparnaðarframlögin, eru áætluð 15 millj. kr. Þetta eru yfir 40 millj. kr. að auki. M.ö.o.: það er bætt við eins miklu fé og fyllilega það eins og áður samkvæmt gildandi löggjöf átti að renna til húsnæðismálanna.
Hv. þm. hefur hvað eftir annað verið að véfengja þessar tölur, en þær eru, eftir að frv, lá fyrir, útreiknaðar af hagfræðideild Landsbankans, og þeir hafa leyft að birta útreikninga sína frá ári til árs. Tafian byrjaði þannig, eins og hv. þm. N-Ísf. varð að viðurkenna hér áðan, að fé byggingarsjóðs var 0 1956. Á árinu 1957 koma af tekjum hans vaxtatekjur og innkomið fé af stofnfjárframlögum byggingarsjóðsins, 6 millj. 850 þús. kr. plús 3 millj. af stóreignaskattsframlögum, eða 9 millj. 850 þús. kr. En á næsta ári stórhækkar þessi upphæð, því að þá verða tekjurnar af byggingarsjóðnum 7 millj. 840 þús. og tekjurnar af stóreignaskattsframlögunum 15 millj. 330 þús. kr., af því að á því ári eiga allir stóreignaskattsgreiðendur að borga upphæð sína alla af smærri skattskyldum framlögum þeirra. Þeir, sem eiga að borga lægri upphæðir af stóreignaskattinum, eiga að borga upphæðina þá í einu á árinu 1958, og það gefur af 2/3 hlutum 15 millj. 330 þús. kr. til byggingarmálanna, það eru 2/3 hlutarnir af honum. Síðan hækka tekjur byggingarsjóðsins að meðtöldum tekjum stóreignaskattsins frá ári til árs úr 23 millj. 330 þús. fram á árið 1966 í 31 millj. 750 þús. kr., og allt er þetta fé umfram það, sem áður hefur verið varið til húsnæðismálanna.
Taflan, sem hér er birt líka frá hagfræðideild Landsbankans um skyldusparnaðinn, byrjar á 71/2 millj. kr. tekjum á árinu 1957 og síðan yfirleitt með 15 millj. kr. tekjum á ári.
Þetta allt eru þau sönnunargögn, sem nægja til þess að hnekkja öllu fjasi um það, að hér sé ekki um neitt að ræða nýtt, neinar nýjar tekjur. Það eru staðlausir stafir, það er algerlega vansæmandi fyrir hv. þm. N-Ísf. að bera þetta til baka. Honum er það um megn, hann er ekki sá karl, að hann geti hnekkt þessum tölum, þannig að nokkur maður taki mark á. Hagfræðingar Landsbankans standa þar miklu betur að vígi, hafa rannsakaðmálið í ró og næði, en hann hefur farið hér með fleipur í æðiskasti.