28.05.1957
Efri deild: 113. fundur, 76. löggjafarþing.
Sjá dálk 1743 í B-deild Alþingistíðinda. (1669)
148. mál, eyðing refa og minka
Forsrh. (Hermann Jónasson):
Herra forseti. Það hefur nú verið minnzt á það, að gallar séu á þessu frv. frá sjónarmiði tveggja þm., og það verður náttúrlega lengst af svo, að þeim kann að sýnast sitt hverjum í málum yfirleitt. En hv. 1. þm. N-M. vill þó mæla með því, að frv. verði samþ. óbreytt, vegna þess að hann gerir sér ljóst, að það er annars sett í hættu, og í annan stað vegna þess, að hann vill, að reynsla komist á um þau atriði, sem hann er ósammála um, og enn fremur gerir hann sér sjálfsagt ljóst, þó að hann taki það ekki fram hér við þessa umr. sérstaklega, að þetta mál þolir ekki bið.
Hv. 1. landsk. hefur komið hér með brtt., sem er ekki verulega frábrugðin því, sem ákvæðin eru í 11. gr., eins og það kemur frá hv. Nd., nema um það ákvæði, að ekki megi eitra fugla. En hann tók það réttilega fram, að frv. kynni að vera sett í hættu með þessu. Hann sagði, að það væri ekki víst, að það væri sett í hættu, því að það væri hugsanlegt, eftir því sem atkvgr. hefði fallið í Nd., að sú till., sem kæmi héðan, og þær breytingar, sem kæmu héðan, yrðu samþ. Með því viðurkenndi hann, að frv. væri raunverulega sett í hættu, því að það er vitanlega að setja í hættu frv. að senda það til hv. Nd., þó að það kunni að vera líkur fyrir því, að það verði samþ. þar með þeim breytingum, sem hann áður gat hér.
Ég vildi þess vegna mælast til þess, að frv. yrði samþ. óbreytt. Það er mikill áhugi fyrir þessum málum, sem eðlilegt er, um allt land. Það er vitað mál, svo sem fram hefur verið tekið, bæði í grg. og framsögu fyrir þessu máli og oft í blöðum, að þessi rándýr herja nú landið og færast meir og meir sum þeirra, eins og minkurinn, nær svæðum, sem væri alveg óbætanlegt, ef þeim tækist að eyðileggja. Það má aðeins minnast á það, að minkurinn er kominn núna í námunda við Mývatn, einhvern sérkennilegasta stað, sem til er, ekki aðeins á þessu landi, heldur þótt sé leitað viða annars staðar. Og ef hann kæmist þangað, þá yrði þar skarð fyrir skildi í því, sem hann hefði þar úr að moða. Af þessum ástæðum vildi ég mælast til þess, að frv. væri samþ. óbreytt til þess að setja það ekki í hættu, því að það er mjög aðkallandi, að þetta frv. verði samþ. og komið á nú þegar þeim vinnubrögðum til þess að útrýma þessum vargi, sem ætlazt er til að gert verði, ef þetta frv. verður samþ.
Það þarf ekki að rekja það hér, hver ósköp það eru, sem minkurinn hefur eyðilagt viða um þetta land, og um refinn er það að segja, að hann veður nú uppi meira en nokkurn tíma endranær, vegna þess að það hafa ekki verið gerðar þær ráðstafanir, sem gera þarf til þess að útrýma honum.