19.05.1958
Neðri deild: 100. fundur, 77. löggjafarþing.
Sjá dálk 876 í B-deild Alþingistíðinda. (856)
130. mál, tekjuskattur og eignarskattur
Frsm. meiri hl. (Skúli Guðmundsson):
Herra forseti. Hv. þm. A-Húnv. (JPálm) sagði, að það, sem ég hefði haldið fram hér áður viðkomandi þeim útreikningum, sem hann birti í ræðu sinni fyrr við umr. málsins, hefði ekki verið rétt. En ég gerði samanburð á því, hvað eignarskatturinn hefði verið nú um nokkur undanfarin ár og hvað hann mundi verða að þessu frv. samþykktu, og það tel ég að eigi að gera með þeim hætti að taka tillit til þeirrar hækkunar á skattinum, sem í gildi hefur verið síðustu árin. Öðruvísi verður þessi samanburður ekki réttur. En við sína útreikninga virtist hv. þm. A-Húnv. hafa sleppt því 50% álagi, sem í gildi hefur verið um allmörg ár.
Hv. þm. flytur hér brtt. á þskj. 519 og leggur þar til, að við útreikning eignarskatts á eignir í árslok 1957 skuli verð fasteigna tekið eftir fasteignamatinu 1942. Þetta gamla fasteignamat er nú búið að endurskoða skv. ákvörðun Alþingis og nýtt mat gengið í gildi. Eins og ég hef áður bent á, þá var þetta gamla mat frá 1942 orðið mjög úrelt og raunar fyrir löngu ónothæft við mat á eignum manna til skatts, og var því sannarlega kominn tími til og þó fyrr hefði verið að gera á því breytingar. Þetta hefur verið gert, og virðist þá sjálfsagt, að skatturinn verði reiknaður eftir hinu nýja mati. Ef frá því væri horfið nú og reiknað á þann hátt, sem hv. þm. A-Húnv. leggur til, þá yrði enn í þetta sinn farið eftir hinu gamla mati, sem kom í ljós, þegar það var tekið til endurskoðunar af þar til kjörnum mönnum, að var ófullkomið að ýmsu leyti og þar um ósamræmi að ræða, sem þurfti að leiðrétta og hefur verið gert á þann hátt, sem lögin mæltu fyrir um. Ég vil enn fremur benda á það, að ef að þessu ráði yrði horfið, sem hv. þm. A-Húnv. leggur til, þá mundi eignarskattur á fasteignum verða miklu lægri, en hann hefur verið undanfarin ár, vegna þess að nú eru ekki lengur í gildi ákvæðin um 50% hækkun.
Eins og segir í grg. frv., er gert ráð fyrir því og byggt á áætlunum, sem skattstofan í Reykjavík mun hafa gert fyrir ráðuneytið, að eignarskatturinn í heild frá einstaklingum gefi svipaða upphæð og áður, ef frv. verður samþykkt.
Hv. þm. Borgf. (PO) hefur borið fram brtt. við frv. á þskj. 518, og hefur hann gert grein fyrir þeirri till. Það er rétt, sem hann tók fram, að til þess er ætlazt eftir þeim brtt. frá meiri hl., sem fyrir liggja, að það verði framkvæmt sérstakt mat á þeim störfum, sem konur leggja fram á heimilum sínum ásamt mönnum sínum við öflun skattskyldra tekna. Ég hygg líka, að það sé ekki auðvelt að komast að niðurstöðu um þetta á annan hátt, því að heimilis- og búreikningar munu ekki yfirleitt vera færðir þannig hér á landi, að það sé hægt að byggja á niðurstöðum reikninga skiptingu á vinnu fjölskyldunnar við öflun tekna á heimili. Að þessu er vikið í þeirri grg., sem fylgdi till. um skattgreiðslu hjóna frá þeirri sérstöku n., sem samdi þær till., og er þar á það bent, að hlutur giftrar konu í tekjum, sem hún hefur tekið beinan þátt í að afla með manni sínum, verði ekki fundinn öðruvísi ,en með mati, en einmitt þess vegna telur sú n.,að það sé rétt að hafa þarna eitthvert hámark, sem miðað yrði við, einkum vegna þess, hvað þetta mat getur í ýmsum tilfellum orðið erfitt í framkvæmd. En ég tel, eins og ég hef áður tekið fram, að það sé rétt að láta þetta ákvæði óbreytt standa eins og það kom frá þeirri n. og sjá, hver reynsla af því fæst, þegar til framkvæmdarinnar kemur.
Hv. þm. Borgf. sagði, að með þessu væri hlutur sveitakonunnar gerður lægri, en annarra. En ég vil benda á, að það eru engin sérákvæði þarna um konur í sveitum. Hér gildir sama regla um allar konur, sem taka þátt í því með mönnum sínum að afla skattskyldra tekna. Og það er vitanlega víðar, en í sveitunum, sem slíkt á sér stað.