17.05.1960
Efri deild: 79. fundur, 80. löggjafarþing.
Sjá dálk 303 í C-deild Alþingistíðinda. (2479)
163. mál, jarðgöng á þjóðvegum
Ólafur Jóhannesson:
Herra forseti. Það er laukrétt hjá hv. fyrra flm. þessa máls, að það eru vissir staðir hér á landi, sem búa við einstök samgönguvandræði, sem verða ekki leyst, að því er nú verður séð, nema með jarðgangagerð, og þar er fyrst að nefna sérstaklega Siglufjörð, og þetta eru ákaflega dýrar framkvæmdir, sem þarna verður að leggja í til þess að leysa samgönguvandræði þessara staða. Það er þegar ljóst af þeim athugunum, sem fram hafa farið í því máli. Það er þess vegna alveg ljóst, að t.d. Siglufirði, sem mér er af eðlilegum ástæðum ofarlega í huga, er alveg ókleift að leysa það mál út af fyrir sig að koma jarðgöngum í gegnum svokallaða Stráka, og það er líka alveg ljóst, að sú framkvæmd verður seint unnin, ef ekki verður við að styðjast aðrar fjárveitingar en þær, sem verða til þess veittar á fjárlögum, a.m.k. ef svo verður sem nú er, t.d. að því er Siglufjarðarveg ytri varðar, að heita má, að fjárveitingar til hans séu skornar algerlega niður. Það er þess vegna að mínu viti alveg óhjákvæmilegt að leita að sérstökum leiðum til þess að leysa þessi mál, og ég verð að segja það, að þess vegna tek ég út af fyrir sig mjög vel og raunar fagnandi þeirri leið, sem bent er á sem möguleika til þess að leysa þetta mál, og mér finnst alveg sjálfsagt að athuga hverja slíka leið, sem þannig er stungið upp á, vegna þess að hér er vissulega um stórt og aðkallandi vandamál að ræða. Á hinn bóginn er það spurning, hvort þessi leið, sem bent er á í þessu frv., er rétt og hvort hún er heppileg, sem sé að ætla að setja jarðgöngin á bekk með brúargerðum. Það er auðsætt, að af því mundi leiða, að minna fé en ella yrði til brúargerðar, og þó að ég sé ekki kunnugur þeim málum, þá hygg ég, að ástandið sé þannig þar, að víða sé þörf á að fá byggðar brýr, og þess vegna megi kannske teljast vafasamt að ætla að leggja þyngri bagga á þann sjóð en þegar er.
Ég lít svo á, að þessi jarðgöng, sem verið er að tala um og fyrirhuguð eru á vissum stöðum og sérstaklega eru komin ofur lítið á rekspöl t.d. á Siglufirði, séu alveg sérstaks eðlis. Ég álít, að þar sé að nokkru leyti um að ræða framkvæmdir, sem ber að líta á sem tilraunir, sem gerðar eru, og ég held, að fjárveitingavaldið verði að sinna þeim málum alveg sérstaklega, ef þau eiga að fá lausn á næstunni. Og ég fyrir mitt leyti held, að þessar framkvæmdir verði ekki framkvæmdar án þess, að tekin verði nokkuð stórfelld lán í því skyni, vegna þess að það er ekki hægt að vinna þessar framkvæmdir nema nokkurn veginn í einum áfanga, en hver áfangi þar er svo dýr, að það er hætt við, að einstakar fjárveitingar hrökkvi þar ekki til. En allt að einu, þó að lán verði tekið, er auðvitað nauðsynlegt að sjá fyrir fjárveitingum til þess að greiða þau lán.
Ég hef aðeins viljað með þessum orðum undirstrika þá nauðsyn, sem ég tel vera á því að athuga þessi mál, og vil þess vegna, eins og ég sagði, taka undir við flm. frv. að því leyti, en get hins vegar ekki á þessu stigi gert mér grein fyrir því, hvort þessi leið sé fær og hvort það verði til þess að hraða þessu máli, sem ég hef mikinn áhuga á, að jarðgöng verði gerð sem fyrst í gegnum Stráka, — hvort það verði til að flýta því máli að varpa þeim áhyggjum upp á brúasjóð. En allt þetta mál þarf athugunar við, og þess vegna álít ég gott, að það komist á dagskrá einmitt í þessu formi.