12.02.1963
Efri deild: 43. fundur, 83. löggjafarþing.
Sjá dálk 1381 í B-deild Alþingistíðinda. (1389)
105. mál, dýralæknar
Frsm. (Bjartmar Guðmundsson):
Herra forseti. Landbn. hefur haft þetta frv. til athugunar og er sammála um að leggja til, að það verði samþykkt með lítils háttar breytingu.
Frv. fjallar um það að fjölga dýralæknisumdæmum í landinu um eitt, þ.e.a.s. að skipta Eyjafjarðarumdæmi í tvennt, en það er mjög stórt, og í reyndinni hefur það orðið svo að undanförnu, að einn dýralæknir hefur ekki getað annað þeim verkefnum, sem þar hafa skapazt fyrir dýralsekni, og hefur því verið um skeið annar dýralæknir þar, búsettur á Akureyri, en það hefur ekki verið talið heimilt að greiða honum laun úr ríkissjóði samkv. lögum um dýralækna. Samkv. frv. yrði þá Eyjafjarðarumdæmi skipt í V.-Eyjafjarðarumdæmi og A.-Eyjafjarðarumdæmi. Í vestur-Eyjafjarðarumdæmi, eins og lagt er til í frv., yrðu þá um 4300 nautgripir og um 25700 sauðfjár. Það er ærið verkefni, að dómi allra þeirra, sem til þekkja, fyrir einn dýralækni að annast
umdæmi með svona margt búfé. Þar að auki eru að sjálfsögðu aðrar skepnur, svo sem hross og alifuglar. Í Austur-Eyjafjarðarumdæmi yrðu um 4300 nautgripir einnig og um 29300 sauðfjár. Og skiptingin samkv. því, sem lagt er til í frv., yrði:
Vestur-Eyjafjarðarumdæmi: Akureyri, Ólafsfjörður, Hrafnagilshreppur, Glæsibæjarhreppur, Öxnadalshreppur, Skriðuhreppur, Arnarneshreppur, Árskógsstrandarhreppur, Svarfaðardalshreppur, Dalvík og Hrísey.
Austur-Eyjafjarðarumdæmi: Grímsey, Saurbæjarhreppur, Öngulsstaðahreppur, Svalbarðsstrandarhreppur í Þingeyjarsýslu, Grýtubakkahreppur í Þingeyjarsýslu og Hálshreppur í Þingeyjarsýslu.
Austurhluti Þingeyjarsýslu hefur verið sérstakt umdæmi. Þingeyjarsýsluumdæmi er mjög stórt og erfitt fyrir einn dýralækni, eða allt frá Ljósavatnsskarði að vestan og austur á Langanes.
Sú brtt., sem landbn. leggur til, er, að úr síðustu málsgr. 1. gr. falli orðin „án sérstakra launa úr ríkissjóði“. Þetta ákvæði hefur staðið lengi í dýralæknalögum, að ef ekki fæst dýralæknir í eitthvert umdæmi, þá sé þeim dýralækni, sem næstur býr, skylt að sinna þar störfum, eftir því sem hann getur, án sérstakra launa úr ríkissjóði. Í framkvæmd hefur það orðið á seinni árum a.m.k., að þetta hefur reynzt ógerlegt, og í reynd hefur þetta orðið þannig, að viðkomandi dýralæknir, sem hefur tekið að sér að sinna næsta dýralæknishéraði, sem verið hefur dýralæknislaust, hefur fengið l/3 launa greiddan úr ríkissjóði til viðbótar við sín aðallaun í sínu héraði. Eg held, að það fari ekki á milli mála, að það sé sjáifsagt að fella þetta ákvæði úr, þar sem það er þegar orðið dauður bókstafur fyrir alllöngu í framkvæmd.
Þess skal að lokum getið, að það hefur komið fram ósk til landbn. að athuga um það, hvort hún geti flutt brtt. við þetta frv. um það að skipta Húnavatnssýsluumdæmi í tvennt. Þessi tilmæli komu svo seint fram, að n. hefur ekki getað tekið þau til athugunar við þessa umr., en mun athuga þetta atriði milli 2. og 3. umr. og ef til vill þá flytja brtt. um þetta atriði, ef samkomulag verður um það í landbn.