05.03.1963
Neðri deild: 49. fundur, 83. löggjafarþing.
Sjá dálk 1385 í B-deild Alþingistíðinda. (1405)
104. mál, verkfræðingar
Frsm. (Jónas G. Rafnar):
Herra forseti. Iðnn. hefur athugað frv. og leggur til, að það verði samþ. óbreytt. Einstakir nm. áskilja sér rétt til þess að fylgja brtt., sem fram kunna að koma við frv.
Eins og fram kemur í grg. í þskj. 135, er frv. þetta efnislega svo til samhljóða lögum nr. 24 1937, um rétt manna til þess að kalla sig verkfræðinga, húsameistara eða iðnfræðinga, að öðru leyti en því, að lagt er til, að heitið „tæknifræðingur“ verði eftirleiðis tekið upp sem starfsheiti þeirra manna, sem nú nefnast iðnfræðingar samkv. 1., enn fremur, að sá maður, sem fengið hefur leyfi ráðh. skv. 5. og 6. gr. frv. til þess að nefna sig tæknifræðing, megi nota orðið „ingeniör“ í sambandi við starfstitil sinn, en verkfræðingar noti þá samsvarandi erlend starfsheiti (diplom-ingeniör eða civil-ingeniör). Þar sem breyta þurfti meira en helmingi greina í l. nr. 24 1937 vegna þessara nýmæla og auk þess fyrirsögn 1., þótti henta betur að orða -frv. sem frv. til heildarlaga en breyt. við l. frá 1937.
Verkfræðingafélag Íslands og Arkitektafélag Íslands hafa tjáð sig andvíga því, að orðið tæknifræðingur fái lagalega staðfestingu sem starfssvið iðnfræðinga, og undir það álit hefur verkfræðideild háskólans tekið. Þessir aðilar telja orðið tæknifræðingur of víðtækt heiti til þess, að það geti átt við iðnfræðinga eina saman. Í grg. frv. er skýrt frá því að það hafi verið samið samkv. beiðni Tæknifræðingafélags Íslands, en það félag var stofnað af mönnum, sem lokið höfðu „ingeniör“-prófi frá viðurkenndum skólum erlendis. N. barst bréf frá nemendum við tækniskóla í Kaupmannahöfn og Óðinsvéum, og þar segir m.a., með leyfi hæstv. forseta:
„Við undirritaðir, sem stundum nám við tækniskóla í Kaupmannahöfn og Óðinsvéum, leyfum oss að lýsa yfir ánægju og stuðningi við frv. það, sem lagt hefur verið fyrir Alþ. varðandi starfsheiti þeirra Íslendinga, er lokið hafa prófi frá viðurkenndum tækniskólum erlendis. Teljum við, að í frv. felist sú viðurkenning á tæknifræðinámi, sem nauðsynleg er til að glæða áhuga meðal ungra manna fyrir slíku námi, og þannig stuðli frv. að því, að rétt verði við þau hlutföll, sem nú eru milli fjölda tæknifræðinga og annarra stétta þjóðfélagsins, svo að þau verði svipuð og hjá öðrum tækniþróuðum þjóðum. Mun það verða mikill styrkur fyrir þjóðina í hinni hörðu samkeppni og hröðu þróun á sviði tækni og iðnaðar. Einnig teljum við, að með því að gefa tæknifræðingum rétt til að nota heitið „ingeniör“, sem hinir dönsku skólabræður þeirra bera að námi loknu, sé stuðlað að því, að íslenzkir tæknifræðingar snúi heim, þegar námi lýkur, en á því hefur því miður verið nokkur misbrestur.
N. leggur til, að frv, verði samþykkt óbreytt.