21.12.1964
Sameinað þing: 21. fundur, 85. löggjafarþing.
Sjá dálk 630 í B-deild Alþingistíðinda. (399)
1. mál, fjárlög 1965
Ragnar Arnalds:
Herra forseti. Ég skal nú vera ósköp stuttorður, til að tefja ekki tímann, því að klukkan er nú orðin æðimargt. En það er ekki þar með sagt, að sú till., sem ég flyt hér ásamt tveimur öðrum hv. þm., sé að sama skapi jafnómerkileg og ræðan verður stutt að þessu sinni. Sú till., sem við flytjum þrír þm. Alþb. á þskj. 208, er brtt. við till., sem fjvn. flytur og snertir heimildagr, fjárl., þ.e.a.s. 22. gr. Í þeirri grein segir, að ríkisstj. heimilist að ábyrgjast allt að 10 millj. kr. lán til atvinnuaukningar á þeim stöðum á landinu, þar sem atvinna er ónóg. Ég hef nú ekki greinina fyrir framan mig, en efnisinnihaldið er þetta. Og við, þessir 3 þm. Alþb., flytjum brtt. um, að upphæðin verði hækkuð í 30 millj. kr., þ.e. að ríkisstj. heimilist að ábyrgjast 30 millj. kr. lán.
Það er óþarfi að rökstyðja þessa till. í löngu máli. Við teljum að sjálfsögðu, að þessi upphæð, 10 millj., til atvinnuaukningar, sé allt of lág og megi ekki minna vera en að upphæðin sé þrefölduð. Þessi upphæð mun ætluð fyrir staði, sem hafa ónóga atvinnu, og þar koma vitanlega fyrst í hug ýmsir staðir í Norðurlandskjördæmi vestra, eins og Siglufjörður, Skagaströnd, Hofsós, Sauðárkrókur, en staðreyndir og upplýsingar liggja fyrir um hið alvarlega atvinnuástand á þessum stöðum. Hins vegar kom fram í umr. hér á Alþingi um skýrslu atvinnumálanefndar, að það var viðar en í þessu kjördæmi, sem ónóg atvinna var, og var þar alveg sérstaklega tiltekinn Vestfjarðakjálkinn og Norðurlandskjördæmi eystra. Í Norðurl. e. mun atvinnuástand vera langsamlega alvarlegast á Þórshöfn, og einnig má þar nefna staði eins og Ólafsfjörð og Dalvík. Á Vestfjörðum er vitað, að uppi eru óskir um, að nokkrar milljónir fari til ákveðins staðar þar, sem nýlega varð fyrir miklu áfalli, og það liggur í augum uppi, að ef einar 4—5 millj. fara til þess staðar, er ákaflega lítið til skiptanna fyrir hina. Það er einnig vitað um Vestfirði, að atvinnuástand á Hólmavík og Drangsnesi er mjög alvarlegt. Þegar það er haft í huga, hversu atvinnutækin eru dýr, meðalfiskibátur kostar yfir 10 millj. kr., niðurlagningarverksmiðja kostar milli 1 og 2 millj., aðeins vélarnar, og húsakostur annað eins, þá held ég, að það liggi í augum uppi, að eigi að gera eitthvað af hálfu ríkisvaldsins til þess að bæta úr atvinnuástandi á þessum stöðum, sem búa við ónóga atvinnu, verður það aðeins hálfgert kák að henda í þetta 10 millj. Upphæðina þarf að auka, og við teljum, að það megi varla vera minna en þreföld aukning eða 30 millj. Ég vænti þess, að hv. þm. líti með velvild og skilningi á þessa till.