11.03.1968
Neðri deild: 72. fundur, 88. löggjafarþing.
Sjá dálk 125 í C-deild Alþingistíðinda. (2179)
59. mál, vegalög
Jón Skaftason:
Herra forseti. Það eru aðeins örfá orð, sem mig langar til þess að segja hér í sambandi við frv. það, sem hér er til umr., og í tilefni af þeim orðum, sem frsm. n. viðhafði hér áðan.
Þetta mál er ekki nýtt hérna á þinginu og hefur verið rætt talsvert á undanförnum þingum. Þá hef ég m.a. látið uppi þá skoðun mína, að það væri grundvallarforsenda fyrir því, að ég gæti fylgt þeirri stefnu að afla tekna til lagningar nýrra og varanlegra vega með álagningu vegaskatts með svipuðu gjaldi og því, sem nú hefur verið lagt á um nokkurt árabil á Keflavíkurveginum, að sú regla yrði viðhöfð hvar sem væri á landinu. Nú hafa verið færð fram fyrir því margvísleg rök, að það sé óframkvæmanlegt að innheimta vegaskatt á ýmsum þjóðvegum, þótt steyptir yrðu eða malbikaðir, vegna þess að aðstæður væru slíkar, að það svaraði ekki kostnaði. Því get ég ekki fallizt á, ef þetta er rétt, að grundvöllur sé fyrir því að nota vegaskattinn sem tekjustofn til varanlegrar vegagerðar. Það hljóta allir að sjá og viðurkenna, að þeir, sem nota steypta þjóðvegi eða malbikaða, dýra þjóðvegi, að þeir eiga að vera jafnir að því leytinu, að allir borgi vegaskatt eða enginn.
Ég hef flutt hér á Alþ. frv. um það, að settar yrðu almennar reglur um, hvernig leggja bæri á vegaskatt í sambandi við þjóðvegagerð í landinu. Þessar till. hafa ekki náð fram að ganga, og því vildi ég segja við þetta tækifæri, að meðan ég hef ekki fyrir fram tryggingu fyrir því, að almennar reglur verði látnar gilda um álagningu vegaskattsins, sem tryggi það fyrir fram, að hann sé lagður á umferð á öllum vegum, sem eru steyptir eða malbikaðir og eru því mjög dýrir, get ég ekki fallizt á það, að rétt sé að binda þessa skattheimtu við Reykjanesbrautina eina, og mun því þegar af þeirri ástæðu greiða atkv. með þessu frv.