31.10.1967
Efri deild: 10. fundur, 88. löggjafarþing.
Sjá dálk 636 í B-deild Alþingistíðinda. (527)
33. mál, ráðstafanir vegna sjávarútvegsins
Félmrh. (Eggert G. Þorsteinsson):
Herra forseti. Eins og fram kemur af þskj., er frv. þetta flutt til staðfestingar á brbl., sem út voru gefin 11. maí 1967, og eins og segir í aths. við frv., er alveg talið nauðsynlegt að bæta nokkuð það tjón, sem hafði orðið á veiðarfærum hjá útgerðarmönnum á s.l. vetrarvertíð, sem talin er ein með þeim allra erfiðustu vertíðum, sem um langt skeið hafa yfir þjóð vora dunið og margir hafa jafnað heila áratugi aftur í tímann. Þegar kom að því að gera upp við sjómenn á s.l. vori, var ljóst, að vegna hinnar slæmu útkomu á vertíðinni var það fjöldamörgum útgerðarmönnum um megn, og einn aðalliðurinn í þessu getuleysi útgerðarmanna var talið vera það mikla veiðarfæratjón, sem útgerðin hefði orðið fyrir á þeirri vetrarvertíð, sem þá var að ljúka.
Með því að þær 100 millj. kr., sem áætlaðar voru á yfirstandandi ári til verðbóta á ferskfisk, þóttu vera allríflega áætlaðar, þegar hliðsjón var höfð af aflaleysi, ákvað ríkisstj., að taka allt að 12,5 millj. kr. af þessari fjárupphæð til að bæta veiðarfæratjón í trausti þess, að Alþ. féllist á þær ráðstafanir með hliðsjón af því erfiða ástandi, sem hjá útgerðinni ríkti á þessum tíma. Og um það fjallar efni frv., eins og ég sagði, að staðfesta þau brbl., sem nauðsynlegt var talið að gefa út vegna þessara ráðstafana.
Ég hirði ekki um að rekja aðdraganda málsins, en hann var sá, eins og kunnugt er af blaðafréttum, að Landssamband ísl. útvegsmanna sneri sér til ríkisstj. og málalok urðu þau, eins og ég áðan sagði, að ákveðið var að verja allt að 12,5 millj. kr. til að bæta útgerðarmönnum veiðarfæratjón, sem þeir höfðu orðið fyrir á þessari mjög svo erfiðu vetrarvertíð.
Ég legg til, herra forseti, að frv. verði að lokinni þessari umr. vísað til 2. umr. og hv. sjútvn.