23.03.1971
Efri deild: 72. fundur, 91. löggjafarþing.
Sjá dálk 1668 í B-deild Alþingistíðinda. (1685)
266. mál, lán vegna framkvæmdaáætlunar
Einar Ágústsson:
Herra forseti. Ég sé nú ekki ástæðu til þess að lengja þessar umr. að marki, þrátt fyrir það tilefni, sem hv. 10. þm. Reykv. raunar gaf.
Ég held, að ég láti nægja að segja örfá orð um þáltill., sem ég er hér flm. að ásamt hv. 3. þm. Vestf. En brtt. er þannig, að aftan við 3. gr. bætist ný mgr.: „Skuldabréfin og spariskírteinin skulu skráð á nöfn eigenda.“
Hv. frsm. fjhn. taldi, að þessi till. gengi skemmra heldur en till., sem við framsóknarmenn hér höfum flutt við þetta frv. á fyrri þingum. Það er misminni hans. Við höfum lagt þessa till. svona fram. Við höfum aldrei lagt það til, eins og e.t.v. mátti skilja á hans máli, að skuldabréfin og spariskírteinin yrðu skattskyld. Hins vegar minntist ég á það hér við 1. umr., að mér fyndist ekki óeðlilegt, að spariskírteinin yrðu framtalsskyld. Till. hljóðar þó ekki um það, eins og hv. þm. sjá, heldur einungis um það, að skuldabréfin og spariskírteinin verði skráð á nöfn eigenda, og ástæðan til þess er kannske aðallega sú, að hæstv. fjmrh. tók því mjög fjarri, að rétt væri að hafa spariskírteinin framtalsskyld, þannig að sýnilegt er, að slík till. er þýðingarlaus. Aftur á móti vil ég freista þess og við flm. að láta reyna á, hvort meiri hl. þm. þessarar hv. d. vill ekki við athugun málsins fallast á, að skuldabréfin og spariskírteinin skuli skráð á nöfn eigenda. Hv. 10. þm. Reykv. hélt talsverða ræðu, mjög svo réttmæta að mínum dómi, um það, hvers virði sparifjársöfnun í landinu væri og hver aflgjafi hún væri fyrir framkvæmdir í þjóðfélaginu, og skal ég taka undir það, sem hann sagði um það. En hann gat þó alveg réttilega um það, að skattskylda sparifjárins er háð ýmsum takmörkunum, sem mönnum oft gleymist, miðað við gildandi lög. Hann gat m.a. um það alveg réttilega, að á síðari árum, eftir að skattaeftirlit hér var hert, hafa bankar í mörgum tilfellum verið dæmdir til þess að veita upplýsingar um þá leynd, sem almennt er talið, að yfir sparifénu hvíli. Nú er svo komið, að ég hygg, að bankar reyna ekki að neita skattayfirvöldum um þessar upplýsingar, vegna þess að dómsvenja er fyrir því, að þegar leitað er upplýsinga um tiltekinn mann og hans viðskipti við banka, þá er bankinn skyldugur til þess að veita þessar upplýsingar. Það er því að mínum dómi sambærilegt, það sem hér er lagt til um skuldabréfin og spariskírteinin, við það, sem gildir um spariféð í bönkum og peningastofnunum. Og ef ekkert ákvæði verður sett um þessi skírteini fremur nú heldur en gert hefur verið, þá eru þau meira vernduð heldur en spariféð og svo mjög, að ég hygg, að það sé nánast algerlega ómögulegt fyrir skattaeftirlitsmenn að fylgja þeim á þeirra ferðum. Þessi bréf ganga kaupum og sölum. Það er ekki einu sinni skráð, hver kaupir við fyrstu kaup, hvað þá heldur að þeim sé nokkuð fylgt, eftir að þau eru komin úr höndum ríkissjóðs eða Seðlabanka, sem sér um þetta fyrir ríkissjóðs hönd, þannig að að mínum dómi er hér verið að leggja til hliðstæð ákvæði við það, sem gildir um það skattfrjálsa sparifé, sem við allir og öll hér höfum verið að lýsa, að við viljum hafa. Þetta er ástæðan til flutnings þessarar till. og ég skal ekki þreyta hv. dm. á frekari umr. um það. Ég hygg, að málið liggi alveg ljóst fyrir.
Ég skal ekki heldur fara að ræða hér, eins og hv. 10. þm. Reykv. gaf þó tilefni til, skattafrv., sem ekki er komið til d. Það munum við ræða, þegar þar að kemur. Það er vitað, að þetta skattafrv. hæstv. ríkisstj. er mjög gallað og það hefur mætt litlum vinsældum hjá þeim, sem það var þó ætlað að bæta haginn hjá, atvinnurekstrinum í landinu, og okkur er sagt eða ég hef það fyrir satt þangað til annað upplýsist þá, að þetta frv. sé í mjög mikilli umsköpun hjá sérfræðingum hæstv. ríkisstj., og ég læt algerlega bíða að ræða það, þangað til það birtist hér í sinni nýju mynd.
Hv. 10. þm. Reykv. er nú ekki á fundi og þess vegna sé ég enga ástæðu til þess að fara að ræða nú á ný þá yfirlýsingu, sem hann gaf hérna þann 11. febrúar s.l. um það, sem hann áliti, að við tæki, þegar verðstöðvuninni lýkur. Hann áréttaði það hér, að hann sæi ekki ástæðu til þess að taka neitt aftur al því, og þá vitum við það. Ég vonast til þess, að hv. dm. geti við endurskoðun þessa máls fallizt á þá till., sem hér er fram borin, og legg hana þar með af minni hendi undir atkv.