02.02.1971
Sameinað þing: 24. fundur, 91. löggjafarþing.
Sjá dálk 687 í D-deild Alþingistíðinda. (4430)
330. mál, tannviðgerðir skólabarna
Menntmrh. (Gylfi Þ. Gíslason):
Herra forseti. Samkv. eldri skólakostnaðarlögum, lögum nr. 41 frá 1955, greiddi ríkissjóður að hálfu kostnað við heilbrigðiseftirlit og heilsuvernd. Örfá sveitarfélög, t. d. Reykjavík og Neskaupstaður, tóku þá þátt í tannviðgerðum barnaskólabarna eða kostnaði við tannviðgerðir barnaskólabarna, annaðhvort á þann hátt, að sveitarfélag greiddi allan kostnað og fékk helmingsendurgreiðslu frá ríkinu, eða eins og í Reykjavík, að sveitarfélag greiddi að hálfu á móti foreldrum og fékk helmingsendurgreiðslu af sínu framlagi, þ. e. endurgreiðsla ríkissjóðs varð 1/4 af heildarkostnaði. Með tilkomu Heilsuverndarstöðvar Reykjavíkur og væntanlegra heilsuverndarstöðva víðs vegar um landið er fyrirsjáanlegt, að þessi þjónusta sveitarfélaga og ríkis mun vaxa mjög, og enn fremur virðist rétt að túlka svo ákvæði hinna nýju skólakostnaðarlaga nr. 49 1967, að kostnaður við heilbrigðisþjónustu í öllum skólaflokkum greiðist af ríkissjóði að hálfu á móti sveitarsjóði. Þannig eru ákvæðin í nýju skólakostnaðarlögunum orðrétt, og virðist mega túlka þau á þann veg, að hér sé átt við allt skyldunámsstigið, en ekki barnaskólastigið eingöngu, og ákvæðið taki til kostnaðar við venjulegar tannviðgerðir. En ákvæði gömlu laganna um þetta efni voru umdeild, eins og kom fram af því, að aðeins tvö sveitarfélög, Reykjavík og Neskaupstaður, tóku þá þátt í greiðslu kostnaðar við tannviðgerðir barnaskólabarna.
Þessi túlkun, sem ég nú gat um, á núgildandi orðalagi skólakostnaðarlaganna, að heilbrigðisþjónusta í öllum skólaflokkum skuli teljast taka til alls skyldunámsstigsins og til allra venjulegra tannviðgerða, hefur nú verið staðfest í reglugerð. Fyrirsjáanlegt var, að útgjöld mundu margfaldast, og þeim mun nauðsynlegra var, að settar yrðu fastar reglur um t. d., hvers konar tannviðgerðir væri eðlilegt að telja til skólakostnaðar, hver skyldi vera þátttaka ríkissjóðs o. s. frv. Hefur þetta verið gert í reglugerðinni, sem ég nefndi. Hér ber að hafa í huga þýðingarmikið atriði. Þegar Reykjavíkurborg semur við sína heilsuverndarstöð um, að stöðin taki að sér tannskoðun skólabarna og tannviðgerðir og framsendir síðan reikning þessarar stöðvar til helmingsgreiðslu úr ríkissjóði, þá verður af eðlilegum ástæðum nokkuð erfitt um raunhæfa endurskoðun, og er því nauðsynlegt, að ákvæði séu um hámarksþátttöku ríkissjóðs á sama hátt og hámarksákvæði eru um þátttöku í kennslukostnaði og í stofnkostnaði samkv. hinum nýju lögum um skólakostnað. Menntmrn. fól nefnd þriggja manna, einum frá rn. og tveimur frá Sambandi ísl. sveitarfélaga, að gera till. um nánara fyrirkomulag þessara greiðslna ásamt till. um önnur atriði í samskiptum ríkis og sveitarfélaga samkv. hinum nýju skólakostnaðarlögum. Hefur þessi nefnd lokið störfum og reglugerð sú, sem nefndin samdi, verið lögð fyrir samstarfsnefnd rn. og Sambands ísl. sveitarfélaga eins og lög gera ráð fyrir. Reglugerðin var gefin út 27. jan. s. l., eins og ég hef áður skýrt frá hér á hinu háa Alþingi. Vona ég, að með þessu sé sá ágreiningur, sem undanfarin ár hefur verið um skilning á ákvæðum gömlu skólakostnaðarlaganna og ákvæðum nýju skólakostnaðarlaganna, til lykta leiddur og framvegis þurfi ekki að verða ágreiningur um greiðslur vegna tannviðgerða milli ríkissjóðs annars vegar og sveitarsjóða hins vegar.