17.12.1971
Neðri deild: 29. fundur, 92. löggjafarþing.
Sjá dálk 472 í B-deild Alþingistíðinda. (410)
119. mál, verðlagsmál
Eðvarð Sigurðsson:
Herra forseti. Nokkur orð í sambandi við till. hv. 12. þm. Reykv. Ég vil taka það strax fram, að ég þekki nokkuð til starfa Kvenfélagasambandsins á sviði leiðbeininga við neytendur og veit, að þar er unnið gott starf, sérstaklega með tilliti til leiðbeininga við ýmis innkaup og gæðaflokkun vara, og það, að ég get ekki verið sammála hv. flm. þessarar brtt., ber ekki að skoða sem neitt vanmat á störfum Kvenfélagasambandsins, síður en svo. Hins vegar vil ég undirstrika og minna á, eins og raunar aðrir hv. þm. hafa hér gert, að þessi skipan verðlagsnefndar varð til með sérstökum hætti og það ekki að ófyrirsynju.
Verðlagsmálin og afgreiðsla verðlagsmála í verðlagsnefnd er ákaflega viðkvæmt mál, einmitt fyrir launþegasamtökin sérstaklega, og fulltrúar Alþýðusambandsins og BSRB eru út af fyrir sig ekki almennir neytendafulltrúar í verðlagsnefnd, heldur eru þeir fyrst og fremst fulltrúar þessara launþegasamtaka og launþeganna í landinu. Það þarf ekki að hafa um það mörg orð, hversu afdrifarík verðlagsmál og álagningarmál hvers konar eru einmitt fyrir launþegana sem slíka og samtök þeirra. Þetta samkomulag var gert á sínum tíma, en þá átti það nú að vísu aðeins að verða til bráðabirgða, en síðan hefur það verið framlengt á hverju ári. Launþegasamtökin gengu inn á þetta samkomulag, einmitt með þetta í huga, hve mikilvæg verðlagsmálin eru sem þáttur kjaramálanna.
Nú er fram undan mjög viðkvæmt tímabil í þessum efnum, og ég hygg, að það væri ekki óviturlegt að hafa sömu skipan á verðlagsnefnd og verið hefur, einmitt nú á næstu mánuðum. Eins og hæstv. viðskrh. sagði hér áðan, þá eru auðvitað margar hugmyndir um það, hvernig verðlagsnefnd væri bezt fyrir komið, ákaflega margar, en ég tel nú rétt að halda þessu fyrirkomulagi áfram, þótt ég hafi eiginlega aldrei verið sérstaklega hrifinn af því. En ég held, að þessi samtök, ASÍ og BSRB, hefðu ekki áhuga á því að fara að breyta þeim grundvelli að samkomulaginu, sem á sínum tíma var gerður. Og ég verð nú að segja, að ég varð hálfundrandi á afstöðu hv. 4. þm. Austf., sem er einmitt forustumaður fyrir stórum launþegasamtökum, að hann vildi sem sagt rugla þessu samkomulagi.
Ég ætla ekki að hafa um þetta fleiri orð, en vil hins vegar einnig lýsa fylgi mínu við, að ákvæði verðstöðvunarlaganna, að því er varðar verðlagseftirlitið, verði framlengt núna.