03.11.1971
Neðri deild: 9. fundur, 92. löggjafarþing.
Sjá dálk 66 í B-deild Alþingistíðinda. (96)
5. mál, áfengislög
Forsrh. (Ólafur Jóhannesson):
Herra forseti. Þetta frv. hefur ágreiningslaust verið samþ. í hv. Ed. Í þessu frv. er um að ræða tvær lítilfjörlegar breyt. á áfengislögunum. Í öðru tilfellinu er raunar aðeins um leiðréttingu að tefla. Fyrri breyt. lýtur að því að fella niður það fortakslausa bann, sem er í núgildandi áfengislögum við innflutningi óáfengs öls. Ef sú breyt. verður samþ., verður sú grein, sem um þetta efni fjallar, samhljóða því, sem gilti fyrir 1954, þegar áfengislög þá voru sett, eða eins og var í áfengislögum frá 1935. Þessi breyting er talin nauðsynleg vegna EFTA-aðildar, og hún er eingöngu flutt af þeim ástæðum. En eftir sem áður er auðvitað algerlega óheimilt að flytja inn áfengt öl.
Síðari breyt. er aðeins leiðrétting. Hún er um að fella niður þau ákvæði í áfengislögum, sem segja, að sektir fyrir áfengislagabrot og andvirði upptæks áfengis renni í menningarsjóð. En á síðasta Alþ. voru sett ný lög um menningarsjóð og menntamálaráð, og þá var þessum ákvæðum í þeim lögum breytt, þannig að samkv, núgildandi lögum um menningarsjóð eiga ekki lengur, eins og áður var, áfengissektir og andvirði upptæks áfengis að renna í menningarsjóð, heldur er gert ráð fyrir því, að honum sé séð fyrir tekjum með öðrum hætti. En þegar þessi breyt. var gerð á menningarsjóðslögunum, láðist að fella niður samsvarandi ákvæði í áfengislögum. Að sjálfsögðu gildir sú regla, sem þegar hefur verið samþ. í lögum um menningarsjóð, og skal ég nú láta ósagt um, hvaða ástæður hafa valdið þeirri breyt., hvort það er að einhverju leyti af því, að mönnum hafi þótt eitthvert óbragð að því að láta þessar tekjur renna sérstaklega til menningarmála, en líklegra finnst mér samt, að þar um hafi meiru ráðið, að þessir tekjustofnar eru heldur óvissir og þess vegna hafi þótt réttara að styðja menningarsjóð við fastari grundvöll. En hvað sem um það er, þá er ljóst, að þessi ákvæði, sem enn eru í áfengislögum um þetta, standast ekki lengur, og þess vegna þykir sjálfsagt og eðlilegt í leiðinni að leiðrétta þetta og fella þau ákvæði niður.
Ég held, að ég þurfi ekki að fara fleiri orðum um þetta litla frv., en leyfi mér, herra forseti, að leggja til, að frv. sé vísað til 2. umr. og sé að umr. lokinni vísað til allshn.