15.02.1973
Sameinað þing: 45. fundur, 93. löggjafarþing.
Sjá dálk 1977 í B-deild Alþingistíðinda. (1544)
107. mál, íbúðarlán úr Byggingarsjóði ríkisins
Félmrh. (Hannibal Valdimarsson) :
Herra forseti. Hér er til umr. till. til þál. um að breyta hámarki íbúðarlána Byggingarsjóðs ríkisins úr 600 þús. kr. í 900 þús. kr. Hv. flm. komst ekki hjá því að geta þess í framsögunni, að það er búið að breyta þessari tölu úr 600 þús. kr. í 800 þús. kr., svo að lánin frá síðustu áramótum eru miðuð við 800 þús. kr. upphæð til hvers byggjanda. Þetta er gert samkv. heimild í húsnæðismálalögunum um að breyta þessari upphæð, þessari lögfestu upphæð, á tveggja ára fresti. Þegar tvö ár voru liðin, var þetta tekið til afgreiðslu hjá húsnæðismálastjórn, og menn voru sammála um, að eðlilegast væri, að breytingin á lánsupphæðinni yrði gerð um áramótin. Bæði er þá minnst um byggingar og ber minnst á mörkunum hjá þeim, sem fengu lægri upphæðirnar, og aftur hinum, sem næst byrjuðu að byggja og fá hærri upphæðirnar. Er þetta ákveðið með samráði húsnæðismálastjórnar.
Varðandi ákvæði um, að þetta skuli aðeins breytast á tveggja ára fresti, þá hef ég ritað þeirri þn., sem fjallar nú um frv. til l.. um breyt. á húsnæðismálalöggjöfinni, og óskað þess, að hún beri fram breytingu við þessa grein húsnæðismálalaganna og heimili, að breytingar á lánsupphæð megi gera á ársfresti, en ekki tveggja, því að með áframhaldandi sömu verðbólguþróun og verið hefur er þetta stökk orðið svo mikið, að það skapast lítt viðunandi misrétti milli þeirra, sem búa við lægri upphæðina í lok tímabils, og hinna, sem fá hina hærri upphæð í byrjun næsta tímabils. Ég hygg því, að Alþ. fái það til meðferðar fljótlega, að það verði gerð breyting á þessu heimildarákvæði, að breytingarnar megi gera árlega, en ekki aðeins á tveggja ára fresti, eins og nú er í lögunum.
Ég skil ósköp vel, að hv. frsm. sé ekki ánægður með, að það skyldi verið búið að breyta þessu, áður en þáltill. hans fékk gildi. Hann var í sporum mannsins, sem missti glæpinn, og slíkir menn eru alls ekki betur settir en hverjir aðrir. Hins hefði ég vænzt af honum sem gömlum húsnæðismálastjórnarmanni, að þegar hann vildi gera mögulegt að færa lánshæðina upp í 900 þús., sem alls ekki mundi af veita, þá hefði hann hnýtt aftan í till. sína einni setningu eða svo um það, hvernig þess fjár, sem til þess þyrfti, skyldi aflað, því að það er vissulega Alþingis og þá ekki síður hans en annarra að leggja til eitthvað um fjáröflunina. Ég vil feginsamlega taka á móti því, að séð yrði fyrir því fé, sem gerði mögulegt að hækka upphæðina úr 800 þús., eins og nú er búið að ákveða, upp í 900 þús. eða þótt það væri upp í milljón.