20.11.1972
Neðri deild: 16. fundur, 93. löggjafarþing.
Sjá dálk 782 í B-deild Alþingistíðinda. (510)
79. mál, hafnalög
Benedikt Gröndal:
Herra forseti. Í þeim hafnalögum, sem giltu fram til ársins 1963, mun hafa verið ákvæði þess efnis, að verbúðir voru taldar til hafnarmannvirkja og nutu sem slíkar aðstoðar frá ríkissjóði. Með þeim l., sem enn eru í gildi og nú er lagt til að breyta, var þetta ákvæði fellt niður.
Öllum er kunnugt um hið langa og sögulega hlutverk verbúða hér á landi, en ég geri ráð fyrir, að 1963 hafi verið talið, að þörf fyrir þær væri minnkandi og því ekki sama ástæða og fyrr til að telja verbúðir til hafnarmannvirkja og veita þeim styrk af opinberu fé.
Reynslan hefur hins vegar sýnt, að þörf er enn rík fyrir verbúðir í verstöðvum umhverfis allt landið. Á þetta bæði við um starfsaðstöðu í landi fyrir bátana eða veiðiskipin sjálf og ekki síður um mannabústaði, því að enn gerist það í stórum stíl, að fólk flytur sig á milli staða, fer til útgerðarbæjanna á vertíðum og starfar þar um skeið, þótt það hafi fasta búsetu annars staðar. Mér er kunnugt um verstöðvar í mínu kjördæmi, þar sem þetta hefur orðið allveigamikið vandamál. Sveitarfélög hafa orðið að leggja í mikinn kostnað, svo að skiptir millj. kr., til þess að koma upp verbúðaaðstöðu, og hefur ástandið þó verið þannig, að vertíð eftir vertíð, þegar sæmílega og betur hefur aflazt, hefur verið skortur á fólki á þessum stöðum, en miklum vandkvæðum háð að fá aðkomufólk, vegna þess að ekki var nein aðstaða til að útvega því húsnæði. Við þetta má raunar bæta þeirri staðreynd, að lífskjör þjóðarinnar hafa batnað svo mikið, að engum dytti nú í hug annað en að bjóða vertíðarfólki sómasamlega aðstöðu. Eru því slíkar byggingar nú á dögum allmiklu dýrari að tiltölu við verðlag heldur en þær voru fyrir fáum áratugum.
Mér virðist sem ekki sé gerð sú breyting með því frv. ríkisstj., er hér liggur fyrir, að verbúðir séu aftur teknar í tölu hafnarmannvirkja og þar af leiðandi gerðar styrkhæfar, enda þótt allmikið hafi verið um þetta rætt og ýmsir sveitarstjórnarmenn hafi kvartað undan erfiðleikum sínum í sambandi við að leysa þennan vanda. Ég vil því leyfa mér að beina þeim spurningum til hæstv. ráðh., hvort þetta mál hafi borið á góma við undirbúning frv. og hvort ríkisstj. hafi tekið um það ákvörðun að bæta verbúðum ekki aftur í tölu hafnarmannvirkja. Ég vil enn fremur leyfa mér að spyrja hæstv. ráðh., hvort nokkrar hugmyndir eða nokkur áform séu uppi um aðra lausn á þessum vanda sveitarfélaganna, ef það er ekki talið fært af einhverjum ástæðum, fjárhagslegum eða öðrum, að telja verbúðir til hafnarmannvirkja, eins og einu sinni var gert.