05.12.1972
Sameinað þing: 25. fundur, 93. löggjafarþing.
Sjá dálk 1015 í B-deild Alþingistíðinda. (715)
280. mál, sjónvarp
Steingrímur Hermannsson:
Herra forseti. Mig minnir, að ég hafi lesið það einhvers staðar alveg nýlega, að 98% af íbúum þessa lands njóti nú sjónvarps. Þetta er glæsileg tala, og ég er ekki að gagnrýna það, langt frá því, að svo langt hefur náðst í þessum fjölda. Fyrst og fremst er þetta byggt á framkvæmdum, sem eru grundvallaðar á arðsemisútreikningum. Þar nýtur fjöldinn þess, að fjöldinn er mikill. og það er að mörgu leyti eðlilegt.
En þessi 2%, sem ekki njóta sjónvarps, eru sá hluti landsmanna, sem er afskekktastur, oft þannig staðsettur, að hann getur ekki notið fjölmargra annarra lystisemda fjölbýlisins, ekki notið þess félagslífs, sem í fjölbýlinu er að fá, og er, hygg ég, að margra áliti sá hluti landsmanna, sem einna mest þarf á sjónvarpi að halda og einna bezt fengi notið þess. Hér kemur aftur að því mikla vandamáli um jafnvægi í byggð þessa lands og að þeirri spurningu, hvort við, sem byggjum þéttbýlið, og þjóðin í heild eigi ekki að leggja nokkuð meira af mörkum en fram kann að koma af arðsemisútreikningum einum til þess að fullnægja ýmsum þörfum þeirra, sem verst eru settir. Ég fyrir mitt leyti er þeirrar skoðunar, að svo beri að gera. Ég tel, að það sé sjálfsögð skylda okkar að hlaupa undir bagga, og vil með þessari stuttu aths. leggja áherzlu á, að á þetta sjónarmið verði vandlega litið.