12.12.1974
Sameinað þing: 22. fundur, 96. löggjafarþing.
Sjá dálk 698 í B-deild Alþingistíðinda. (603)
Umræður utan dagskrár
Lúðvík Jósepsson:
Herra forseti. Ég vil nú fyrst taka það fram, að ég felli mig ekki við það sem hér kom fram hjá hæstv. forseta, að ræðutími, þegar um er að ræða umr. utan dagskrár, sé takmarkaður með sama hætti og ákveðið er í fundarsköpum varðandi tilteknar fyrirspurnir. Þessu hefur verið mótmælt hér jafnan áður og aldrei beitt og ég tel það ekki viðunandi að það sé ekki hægt að taka hér upp umr. utan dagskrár án þess að þær séu skornar þannig niður að tímalengd. Ég vek athygli á því að þetta hefur aldrei verið gert. (Forseti: Það hefur oft verið gert.) Nei, ég vek athygli á því að umr. utan dagskrár hafa ekki verið takmarkaðar við tíma.
En í sambandi við það mál sem hér hefur verið tekið upp, þá þykir mér það alleinkennilegt. Það er engu líkara á því svari, sem kom fram hjá hæstv. sjútvrh., en að það, sem sagt hefur verið um þetta mál að undanförnu, sé allt byggt á misskilningi, því að nú segir hæstv. ráðh. um þessa báta við Húnaflóa sem allur styrinn stendur um, að hann ætlist til þess að þeir sitji við sama borð og aðrir, hann vilji ekki láta þá veiða eina ef aðrir hætti. Ef málið er svona og hefur verið svona allan tímann, þá held ég að menn geti lagt alla þessa baráttu niður, því að ég trúi ekki að menn haldi lengi uppi baráttu þarna við Húnaflóann um það að ein hverjir tveir bátar frá Blönduósi fái meiri rétt en allir aðrir.
Ég vil líka segja það að þau skilyrði, sem sett voru af hálfu rn. fyrir þessum veiðileyfum voru að mínum dómi á allan hátt eðlileg og eins og áður hefur verið. Það sérstaka atriði, að ákvæði hafa verið um að rækjan skuli unnin í viðurkenndri rækjuvinnslustöð, það hefur alltaf verið miðað við það að slíkt ætti sér stað. Ég tók eftir því að hæstv. ráðh. sagði, að þegar leyfin voru veitt, þá hafi þessi stöð ekki verið til eða viðurkennd. Það breytir auðvitað ekki nokkru um þetta atriði. Þegar stöðin kemur og fær sína viðurkenningu, þá vitanlega fellur hún undir þessi skilyrði, og ráða þá þessar skilyrðisreglur auðvitað í þessu tilfelli eins og öllum öðrum. En ég vil hins vegar segja það í sambandi við þetta mál. — Já, hæstv. forseti, ég vildi aðeins fá að ljúka hér máli mínu vegna þess að ég tel að hér sé um umræður utan dagskrár að ræða um mál sem sé eðlilegt að menn fái að ræða um. Ég skal hins vegar vera stuttorður. — Hér er um það að ræða, sýnist mér, hvort á að taka upp þá reglu sem fram kemur í því frv. sem hér hefur verið flutt á Alþ. af hæstv. ríkisstj. um þetta mál, hvort það á að fara að binda saman veiðileyfi í slíkum tilfellum sem þessum og það að setja megi skilyrði af hálfu rn. um það hvaða vinnslustöðvar eigi að vinna aflann. Ég fyrir mitt leyti er alveg á móti þessari stefnu. Ég tel hana hættulega og ranga og það eigi hér ekki að koma til aðrar hömlur en þær sem miða að því að þeir, sem veita fjárfestingalán, geti sett sín skil.yrði fyrir lánveitingum. En að gefa sjútvrh. eða hvaða öðrum ráðh. sem er eða starfsmönnum hans leyfi til þess að segja að tiltekinn afla, sem leyft er að veiða, skuli vinna hjá tilteknu fyrirtæki, það tel ég mjög hæpið og við eigum ekki að fara inn á þá braut. Ég tel t.d., að það sé lítið unnið við það fyrir sjútvrh. að fá leyfi til þess að hann megi skera úr um hvaða rækjuvinnslustöð á Ísafirði eigi að vinna þar allan aflann.
Ég bið nú hætsv. forseta að endurskoða þessar reglur sínar, því að það verður ekki unað við það að ekki sé hægt að taka upp umr. utan dagskrár á Alþ. Það hefur verið bent á það áður, hverjar yrðu afleiðingar af slíku. Ef það er ekki hægt, þá verður það aðeins til þess að menn biðja um orðið í næsta máli á dagskrá og halda ræðu sinni áfram undir þeim líð, ef á að fara að beita slíku, og þá hefur þessi regla enga þýðingu í framkvæmd.