04.03.1976
Efri deild: 71. fundur, 97. löggjafarþing.
Sjá dálk 2362 í B-deild Alþingistíðinda. (1962)
155. mál, fullorðinsfræðsla
Albert Guðmundsson:
Herra forseti. Ég leyfi mér að taka til máls um þetta frv. sem hér er lagt fram um sérstakan toll á vörum frá Bretlandi. Þrátt fyrir það að ég hef ekki haft tíma til þess að kynna mér málið nægjanlega vel til þess að segja það sem ég hefði viljað segja og þá sérstaklega við hv. flm. Stefán Jónsson, þá held ég að þetta frv. sé ekki sérstaklega flutt til þess að íslenska þjóðin sem slík eða íslenskt efnahagslíf græði á till., heldur kannske meira af heift út í breta, eins og ástatt er í okkar samskiptum við breska heimsveldið vegna þeirrar landhelgisdeilu sem við stöndum í. Ég sé hér margt sem ég hefði viljað láta kanna miklu betur áður en þetta frv. kæmi til afgreiðslu hér. Ég sé ekkert að því að því verði vísað til n. og mönnum gefist þá tækifæri til að kynna sér rök og mótrök áður en frv. kemur til endanlegrar afgreiðslu.
Flm. bendir á í grg. að við seljum til breta fyrir 4.7 milljarða, miðað við síðasta ár geri ég ráð fyrir, en aftur kaupum við frá bretum fyrir 8 milljarða 7 millj. kr. árið sem leið. Ég reikna með því að þessi 8 milljarða kr. innkaup hafi verið gerð frá Bretlandi vegna þess að kaupin hafi þá verið hagstæðust þar. Venjulega er það nú þannig að sérstaklega einstaklingar gera sín innkaup þar sem þau eru hagstæðust vegna þess að þeir eru í beinni samkeppni við innkaupastofnanir sem reknar eru á vegum ríkisins og vegum bæjarins eða Reykjavíkurborgar, þannig að þar er um talsverða samkeppni að ræða. Ég reikna því ekki með að þessi innkaup verði hagstæðari annars staðar frá. Útflutningur okkar til Bretlands nam samkv. grg. flm. 4.7 milljörðum, og það er enginn smámarkaður fyrir Ísland, markaður upp á 4.7 milljarða. — Við yrðum þá að selja þær afurðir okkar einhvers staðar annars staðar. við verðum þá að finna markaði með hraði, og ef slíkir markaðir liggja á lausu, þá held ég að við höfum þegar framleiðslu til þess að beina henni þangað. En ég held að það verði erfiðleikum bundið að finna nýja markaði í skyndi til að koma í staðinn fyrir þann markað sem við höfum á mörgum áratugum unnið upp í Bretlandi.
Það er sagt í grg., sem ég var að lesa í fyrsta sinn, því miður, um leið og ég kvaddi mér hljóðs, — ég hafði vonast til að einhver annar talaði í millitíðinni til þess að ég hefði heldur lengri tíma til að lesa grg., — en þar stendur: „Ef miðað er við innflutning okkar frá Bretlandi í fyrra mundi gjald það, sem ráðgert er í frv. þessu, nema hvorki meira né minna en 2 milljörðum kr.“ Ef aftur á móti við færum eftir þessu frv. og því sem seinna stendur í grg., að réttast væri að leggja algjört bann við verslunarviðskiptum við Stóra-Bretland, þá yrði ansi lítið úr þessu gjaldi sem við fengjum af innflutningi frá Bretlandi, því að þetta gjald er eingöngu miðað við innflutning frá Bretlandi. Mér finnst þetta því vera dálítið mótsagnakennt þarna.
Þetta er sem sagt flutt til þess að koma helst í veg fyrir nokkur viðskipti, nokkur innkaup frá Bretlandi, og þess vegna álít ég að þessi till. sé frekar flutt af heift í garð breta heldur en af skynsemi. Þess vegna er ég samþykkur því að henni verði vísað í n. og þegar hún hefur fengið sína meðferð þar komi hún hér til frekari umr.